ميانه روى در شيعيان واقعى
| ضمیمه | اندازه |
|---|---|
| 1.pdf | 699.51 کیلو بایت |
سال بيست و پنجم ـ شماره 223 (ويژه علوم تربيتى)
آيت اللّه علّامه محمدتقى مصباح
چكيده
اين مقاله شرحى است بر ويژگى شيعيان واقعى در باب ميانه روى. ازجمله ويژگى شيعيان، ميانه روى است كه خود داراى معيار و در عرصه هاى گوناگون زندگى مطرح مى شود. ميانه روى امرى نسبى است كه نسبت به افراد و قشرهاى گوناگون جامعه و موقعيت هاى مختلف زمانى و مكانى متفاوت است و معيار تشخيص آن عرف هاى زمان است. در هر زمان، تهيه آنچه امكان فراهم آوردنش براى اكثر افراد جامعه فراهم باشد، ميانه روى، و در غير اين صورت زياده روى و اسراف است. در قرآن و روايات از اسراف و تبذير، بخل و زياده روى نكوهش شده است. به گونه اى كه حتى در عبادات نيز اين امر مورد سرزنش واقع شده است. در لباس و پوشاك، خوراك، رفتار و اخلاق، صفات آدمى به اعتدال و ميانه روى سفارش شده است؛ زيرا انسان بايد بر حسب ابعاد وجودى خود و متناسب با آنها به وظايف معمول و معقول خود بپردازد. كاهلى و سستى و افراط هر دو مذموم است. ازاين رو، انسان بايد بر حسب نيازمندى هاى قواى خود، و بر حسب ابعاد وجودى قوا، به وظايف خود، به گونه اى برسد كه سهم همه رعايت و تزاحمى پديد نيايد.
كليدواژه ها: ميانه روى، اعتدال، ميانه روى در صفات و رفتار، اعتدال در اخلاق و رفتار.
سال انتشار:
25
شماره مجله:
223
شماره صفحه:
5
