سال بيست و ششم ـ شماره 234 (ويژه كلام)
آيت اللّه علامه محمدتقى مصباح
چكيده
اين مقال شرحى است بر كلام اميرمؤمنان على عليه السلام در باب ويژگى شيعيان واقعى و بى اعتنايى آنان به دنيا. باورمندى انسان به اينكه براى خواسته هاى انسان مرزى وجود دارد و آزاد نيست كه هر چيزى را از هر راهى به دست آورد، ريشه در نوع شناخت و نگرش انسان به هستى دارد. بدون نگرش هستى شناسانه توحيدى، نمى توان كسى را قانع كرد كارى انجام دهد و يا از انجام آن خوددارى كند. مكتب ليبراليسم بر اين جهان بينى مبتنى است كه زندگى انسان در دنيا خلاصه مى شود، با مرگ طومار زندگى انسان بسته مى شود؛ لذا همه لذايذ انسان در دنيا خلاصه مى شود و او بايد همه همت خويش را نهايت لذت از منافع دنيوى به كار گيرد، اما در جهان بينى الهى، زندگى در دنيا خلاصه نمى شود، سراى جاودانه مقصد نهايى بشر است و بهشت جاودان در انتظار او. در اين جهان بينى، رويگردانى از لذايذ گذراى دنيايى، براى نيل به سعادت جاودانه امرى پسنديده است. ازاين رو، افراد زرنگ و موفق، كسانى هستند كه به دنيا اعتنايى ندارند و به آن دل نمى سپرند؛ جانشان مجلاى نور الهى است.
كليدواژه ها: دنيا، معرفت توحيدى، جهان بينى مادى، زهد.
