سال بيست و پنجم ـ شماره 228 (ويژه علوم تربيتى)
اكبر رهنما / دانشيار گروه علوم تربيتى دانشگاه شاهد تهران Rahnama_albar43@yahoo.com
محسن فرمهينى فراهانى / دانشيار گروه علوم تربيتى دانشگاه شاهد تهران farmahinifar@yahoo.com
سيدعبدالكريم مشكوتى تروجنى / كارشناس ارشد فلسفه تعليم و تربيت دانشگاه شاهد تهران meshkati66@hotmail.com
دريافت: 29/9/94 پذيرش: 19/7/95
چكيده
علّامه محمداقبال لاهورى به عنوان يكى از چهره هاى درخشان تاريخ مشرق زمين و دنياى اسلام، كوشيد تا انديشه هاى اصلاح گرايانه، آگاه كننده و هدايتگر خويش را براساس آموزه هاى دين مبين اسلام بنا نهد. در آثار وى، به موضوعات گوناگونى از جمله «تعليم و تربيت» برمى خوريم. ويژگى اصلى آراء تربيتى اقبال اين است كه علاوه بر اسلامى بودن، بر مفهوم فلسفى خاصى به نام «خودى»، به معناى انسان كامل بنا شده و در خصوص چگونگى تكامل ارزشى و اخلاقى «خودى» به تفصيل بحث كرده است. بر اين اساس، هر كسى بايد ابتدا به خود توجه داشته باشد، ارزش وجودى خود را بشناسد و سپس به امور ديگر بپردازد. اين خودى مى تواند محك اعمال نيك و بد انسان باشد. اين تحقيق نظرى است و سعى دارد با روش توصيفى ـ تحليلى، مهم ترين اهداف و روش هاى تربيتى مدنظر علامه اقبال لاهورى را بررسى كند.
كليدواژه ها: تعليم و تربيت، اقبال لاهورى، خودى، اهداف و روش هاى تعليم و تربيت.
