سال بيست و ششم ـ شماره 241 (ويژة روان‌شناسي)
ابراهيم سالاروند / کارشناسی ارشد روان‌شناسی مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره Salarvand.salarvand@yahoo.com
دريافت: 22/4/96 ـ پذيرش: 18/8/96
چکیده
در آموزههای اسلامی، قدردانی و شکرگزاری از جایگاه رفیعی برخوردار است، به گونه‌اي که آیات و روایات متعددی در فضلیت و ضرورت آن ذكر شده است. در سال‌های اخیر نیز با ایجاد شاخه «روان‌شناسی مثبت‌نگر» این مهم مطمح‌نظر جدی روان‌شناسان مثبتگرا واقع شده و تحقیقات نظری و میدانی زیادی به آن اختصاص داده شده است. بر این مبنا، هدف پژوهش حاضر، که به روش «توصیفی - تحلیلی» صورت گرفته، این است که ضمن مقایسة آموزههای اسلامی و روان‌شناسی در خصوص قدردانی، عوامل و آثار و نشانگان قدردانی در آموزههای دینی را تبیین نماید. نتایج نشان مي‌دهد متناسب با بروز یا عدم بروز علل، قدردانی قابل کاهش و یا افزایش است و علاوه بر آثار اخروی، دارای آثار مادی و دنیوی هست و نشانگان آن در سه بعد «شناختی»، «رفتاری» و «هیجانی» قابلیت بروز دارد.
کلیدواژه‌ها: شکر، قدردانی، اسلامی، روان‌شناسی مثبتگرا.
