سال بيست و هفتم ـ شماره 248 (ويژة كلام)
سيدمحمد قاضوي / کارشناسی ارشد فلسفة دين مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره Qazavy.7626@chmail.ir
دريافت: 15/11/96 پذيرش: 19/4/97
چکیده
این پژوهش به بررسی تطبیقی رضایت باطن در معنویت مدرن و معنویت دینی، پرداخته و نقاط اشتراک و افتراق آن دو را، با روش تحلیلی ـ توصیفی و با استناد به آیات و روایات مورد بحث و بررسي قرار می‌دهد. این دو معنویت، بر چگونگی برخورد انسان با امور تغییرناپذیر در دنیا، به طور یکسان تأکید دارند. از نگاه این دو معنویت، تمام ساحت‌های انسان، باید در یک مسیر حرکت کرده، همه بر یکدیگر منطبق باشد. اساس پذیرش یک دین، بررسی عقلانی آن است. اما تفاوت این دو در این است که، معنویت مدرن، رضایت باطن و آرامش را مقصود و هدف نهایی همة ادیان می‌داند. رضایت باطن را بدون توجه به محوریت خداوند تبیین می‌کند. اما معنویت دینی، رضایت باطن را در پرتو خدا باوری و خداخواهی میسر می‌داند و سازوکارهایی نیز ارائه می‌دهد. در این معنویت، رضایت خداوند، هدف نهایی است. رنج در معنویت مدرن، غیرموجه و در معنویت دینی، وسیلة تکامل است.
کلیدواژه‌ها: رضایت باطن، آرامش، معنویت، معنویت مدرن، معنویت دینی.
