راهكارهاى ارتباط مؤثر در ميان اعضاى خانواده
على حسينزاده1
چكيده
يكى از مهمترين زمينههاى سلامت در زندگى، مهارت برقرارى ارتباط مؤثر است؛ چراكه ارتباط يكى از مؤلفههاى اصلى زندگى اجتماعى است و چنانكه اين مؤلفه ناديده گرفته شود، بىشك پايه اصلى زندگى به لغزش مىافتد و رضايتمندى از آن محو مىشود. ارتباط مؤثر نوعى ارتباط سلامتآفرين است كه به افراد جرئت حرف زدن مىدهد و بيان احساسات را تسهيل مىكند. در نتيجه، احساس اعتماد به نفس و دورى از احساس ترس و تهديد در ارتباط ميان افراد پديد مىآيد. هدف اصلى از برقرارى ارتباط، انتقال پيام است كه به صورت كلامى و غيركلامى، آشكار يا ضمنى منتقل مىشود. بروز هرگونه اشكال در انتقال پيام، سبب بروز اختلال در ارتباط و در نتيجه، باعث سوءتفاهم ميان افراد مىشود و سازگارى را مخدوش مىسازد. بخش عمده تأثير، در زبان غيركلامى نهفته است كه اگر به آن دقت نشود، محتواى مفيد هم نمىتواند تأثير كامل و جامعى بر گيرنده پيام داشته باشد.
در اين نوشتار، الگوهاى ارتباط، همگرايى و واگرايى، لحن صدا، حالات چهره، تماس چشمى، گشادهرويى، ژست، گوش دادن، علامتهاى مثبت و منفى در برقرارى ارتباط، بازى ارتباط و انواع مواجهه افراد با يكديگر و تأثير آن در ارتباط ميان افراد مورد بحث قرار گرفته است.
كليدواژهها: ارتباط، مواجهه، همگرايى، واگرايى، تماس.
