تحليل ارتباطي نقش رسانه ها در جنگ خليج فارس1
نويسنده: ايموري. اي. گريفين
مترجم: سيدحسين شرف الدين
(دانش آموخته حوزه علميه و دانشجوي دكتري جامعه شناسي ارتباطات)
چكيده
همگان به نقش و تأثير فوق العاده و بعضاً بي بديل رسانه ها به ويژه رسانه هاي جهان گستر در عصر حاضر اذعان دارند. اين نقش اگر در شرايط عادي به فعاليت هاي معمول همچون اطلاع رساني، آموزش، تبليغات، شكل دهي به افكار عمومي، ترويج فرهنگ غالب و سرگرمي و پركردن اوقات فراغت محدود مي شود; در شرايط بحران بخصوص بحران هايي كه به نوعي با منافع قدرت هاي بزرگ ارتباط دارد به حوزه وسيعي از فعاليت هاي ويژه متناسب با بحران جاري بسط مي يابد. فعاليت هايي همچون تصويرسازي خودي و بيگانه، بسيج سياسي، جنگ رواني و... از اين جمله هستند.
نوشتار ذيل به عنوان يك مطالعه موردي، نقش رسانه هاي غربي را در جنگ اول خليج فارس يعني حمله نظامي آمريكا به عراق در سال 1991 با بهره گيري از ديدگاه هاي انتقادي جامعه شناس نوماركسيست معاصر و كارشناس حوزه مطالعات فرهنگي، استوارت هال تحليل و بررسي كرده است. هال در اين مطالعه به هژموني رسانه اي قدرت هاي بزرگ، نقش آنها در گسترش، تثبيت و تعميق سلطه سرمايه داري غرب، موقعيت نامتوازن كشورها در برخورداري از قدرت رسانه اي، نقش تخريبي رسانه هاي غرب در جنگ خليج فارس همچون تبديل جنگ به يك صحنه تئاتر، بزرگ نمايي قدرت اهريمني آمريكا، پنهان سازي جنبه هاي غيراخلاقي اقدامات تجاوزگر، وارونه نمايي واقعيات جنگ براي افكار عمومي آمريكا و... اشاره كرده است.
كليدواژه ها: نشانه شناسي، هژموني، پروپاگاندا، صنايع فرهنگ، معناسازي، ايدئولوژي، جنگ خليج، اسطوره سازي.
