چرايى اعتراف معصومان عليهمالسلام به قصور و كوتاهى
استاد محمّدتقى مصباح
چكيده
در بسيارى از ادعيه و مناجاتهاى مأثور از امامان معصوم عليهمالسلام تعابيرى به كار رفته است كه گويا آن بزرگواران مرتكب گناه شدهاند! اين شبهه با اعتقاد ما مبنى بر عصمت ايشان ناسازگار است. به راستى به چه دليل انبيا و ائمّه اطهار عليهمالسلام به خود نسبت گناه داده و به درگاه ربوبى توبه و استغفار مىكنند؟ در پاسخ به اين شبهه، پاسخهايى ارائه شده است.
اجمالاً در اين زمينه بايد گفت: هرچند انبيا و ائمّه اطهار عليهمالسلام انسانهاى كامل، صاحب مقام عصمت و از هرگونه خطا و لغزش مصون هستند اما هم ايشان، آنگاه كه در برابر عظمت و كبريايى و جلال و جبروت خداى متعال قرار مىگيرند و نعمتهاى بىكران خداوندى را كه به بشر و ايشان عطا فرموده است به ياد مىآورند، بىاختيار با خضوع و خشوع در برابر عظمت الهى زبان به تضرع مىگشايند و از اينكه به لطف و كرم الهى از وساس شيطانى محفوظ مانده، خداى را شاكرند.
كليدواژهها: توبه، عصمت، مناجات، گناه، استغفار، معصومان عليهمالسلام
