آيتاللّه محمّدتقى مصباح
سال نوزدهم ـ شماره 156 ـ آذر 1389، 5ـ12
چكيده
آدمى فطرتا كمالطلب است، هر آنچه را كه مطلوب است و موجب كمال آدمى است، دوست دارد و به اميد نيل بدان، تلاش مىكند. زمانى انسان مىتواند به كمال مطلوب خويش نائل گردد كه علاوه بر تلاش و اميدوارى، اسباب و شرايط بهرهمندى از آن را نيز بشناسد. با شناخت اسباب و شرايط و بهرهگيرى از آنها و اميد به رحمت الهى، و تلاش صادقانه مىتوان اميدوار بود كه فرد به «مطلوب» خويش نايل آيد. اين اميد «صادق» است، اما انسان با صِرف اميدوارى و با تلاش بدون شناخت اسباب و شرايط بهرهمندى از كمال، ره به جايى نمىبرد. در واقع، اميد چنين فردى «كاذب» خواهد بود.
اين مقال به تفصيل به موضوع اميد و رجا به رحمت الهى و شرايط، اسباب و زمينههاى نيل به كمال مطلوب مىپردازد. بازشناسى اميد كاذب از صادق و اميد به رضوان الهى و اخلاص در عمل و داشتن انگيزه الهى از جمله اين شرايط است.
كليدواژهها: اميد، خوف، رجا، بهشت، جهنم، اميد كاذب، اميد صادق، كمال، مطلوب.
