معرفت سال بيستم ـ شماره 167 ـ آبان 1390، 61ـ71
ابوالفضل ساجدى*
چكيده
اين مقاله به آسيبشناسى روند اسلامىسازى علوم انسانى در ايران مىپردازد. علوم انسانى كه ابعاد انسانى آدمى را مىكاود، براى اسلامىسازى به سازوكارهاى ويژهاى در بعد ساختارهاى آموزشى و پژوهشى، نيروى انسانى و توليدات علمى در اين عرصه نياز دارد كه هر سه داراى كاستىهايى است. كاركردگرايى به جاى صدقگرايى، تبيينگرايى به جاى استدلالگرايى، كاربردگرايى به جاى علمگرايى، نمونههايى از آسيبهاى محتوايى در روند اسلامىسازى علوم انسانى تلقى مىشوند. فقدان روششناسى مناسب در اين مسير نيز مشكلاتى را فراروى انديشمندان داخلى قرار داده است. تحقيق حاضر به روش تحليلى و جمعآورى اطلاعات به روش اسنادى انجام شده است.
كليدواژهها: علوم انسانى، اسلامىسازى، آسيبشناسى، روششناسى، توليد علم، ساختارشناسى، مبانى علوم انسانى اسلامى.
