آخرت

strict warning: Declaration of views_handler_filter_node_status::operator_form() should be compatible with views_handler_filter::operator_form(&$form, &$form_state) in D:\WebSites\nashriyat.ir\modules\views\modules\node\views_handler_filter_node_status.inc on line 14.

انس با خدا و پرهيز از غفلت

قيمت مقاله الكترونيكي: 
3000تومان

سال بيست و هشتم ـ شماره اول، پياپي 256 (ويژة اخلاق)

آيت‌الله علامه محمدتقي مصباح
چكيده
اين متن شرح و بررسي صفات و نشانه‌هاي مؤمن راستين و شيعة واقعي و پرهيزکار در كلام اميرمؤمنان علي علیه السلام است. آن حضرت يكي ديگر از نشانه‌هاي مؤمنان را اين‌گونه معرفي مي‌كنند: «إِنْ كَانَ بَيْنَ الْغَافِلِينَ كُتِبَ فِي الذَّاكِرِينَ وَ إِنْ‏ كَانَ‏ مَعَ‏ الذَّاكِرِينَ‏ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغَافِلِينَ»؛ اگر در جمع غافلان قرار گيرد، نامش در گروه يادآوران خدا ثبت مي‌شود و اگر در جمع يادآوران خدا باشد، راه غفلت نپويد و نامش در گروه غافلان نوشته نمي‌شود. این ویژگی در فرازهاي پيشين خطبه با تعابير ديگري نيز بيان شده است. اينها همگی دلالت می‌كنند كه شيعة واقعي، همواره به ياد خداست و بر آن تأكيد می‌كنند.    
ازجمله راه‌كارهاي يادكرد خدا، ارتباط با او و آخرت و نيز توجه پيوسته و مستمر مؤمنان راستين به خداي متعال است.
كليدواژه‌ها: انس با خدا، آخرت، ارتباط با خدا، پرهيز از غفلت.


سال انتشار: 
28
شماره مجله: 
256
شماره صفحه: 
5

صفات شيعيان واقعي؛ قناعت (2)

قيمت مقاله الكترونيكي: 
3000تومان

سال بيست و هفتم ـ شماره 251 (ويژة تاريخ)

آيت‌الله علامه محمدتقي مصباح
چكيده
قناعت از جمله ويژگي‌هاي شيعيان واقعي است. قناعت به معناي كاستي از تعلقات و توجه به لذايذ دنيوي است. قناعت، مؤمن را وامي‌دارد در استفاده از آنچه به‌دست آورده، و نعمت‌هاي خداوندي كه در اختيارش هست، اسراف نكند و در حد ضرورت از آن مصرف كند. مؤمن خدا و آخرت را باور دارد و دنيا را وسیله براي نيل به قرب الهي نمي‌داند. كسي كه همة تلاش او در دنيا بهره‌مندي از لذايذ دنيوي است يا منكر عالم آخرت است و مي‌پندارد كه هرچه هست در همين دنياست و خارج از آن چيزي وجود ندارد و يا ايمانش ضعيف است. ازاين‌رو، استفاده از امكانات دنيوي براي غير آخرت و اهداف غيرالهي نابخردي است. شيعة واقعي از زندگي دنيوي، با چراغ عقل و وحي گام برمي‌دارد و با هدايت وحي و عقل دلش از انحرافات و كژي‌ها پاك است. فلسفة قناعت در دنيا در همين عرصه معنا دارد.
كليدواژه‌ها: قناعت، دين، دنيا، مؤمن، آخرت، قرب الهي.


 

سال انتشار: 
27
شماره مجله: 
251
شماره صفحه: 
5

معنا و مفهوم مرگ آگاهى و آثار آن از ديدگاه امام على عليه السلام

معرفت سال بيست و يكم ـ شماره 183 ـ اسفند 1391، 27ـ41

بخشعلى قنبرى*
محمدعلى مشايخى پور**

چكيده

مرگ چيزى است كه براى تمام موجودات عالم رقم زده شده است. انسان نيز از اين امر مستثنا نبوده و همانند ساير موجودات طعم مرگ را خواهد چشيد و با آن دست و پنجه نرم خواهد كرد؛ اما نوع انسانى به واسطه برخوردارى از ويژگى ها و صفاتى خاص، نسبت به اينكه خواهد مرد و مرگ به سراغ او خواهد آمد، آگاهى دارد. همه اديان آسمانى نيز توجه به مرگ و مرگ آگاهى و مرگ انديشى را سرلوحه تعليمات خود قرار داده اند. اين مقاله درصدد است با استفاده از آيات و روايات و به ويژه با تكيه بر نهج البلاغه معنا و مفهوم مرگ آگاهى را تبيين نموده و علل و عوامل آن را شناسايى كند. نيز زمينه ها، آثار و موانع مرگ آگاهى را مورد بررسى و تجزيه و تحليل قرار دهد تا از اين طريق، زمينه مناسبى را براى بروز و ظهور آن در زندگى انسانى فراهم سازد و حداقل ذره اى سمت وسوى افعال و اعمال ما را به سوى كسب بهترين ها در دنيا و آخرت سوق دهد.

 

كليدواژه ها: مرگ، مرگ آگاهى، مرگ انديشى، دنيا، آخرت، امام على عليه السلام، نهج البلاغه.

سال انتشار: 
21
شماره مجله: 
183
شماره صفحه: 
27

سيماي دنيا در نهج‌البلاغه

سيماي دنيا در نهج‌البلاغه

حسينعلي كيخا
(كارشناس ارشد فلسفه و كلام اسلامي)

چكيده

در نهج‌البلاغه، دنيا زياد مورد نكوهش قرار گرفته، به گونه‌اي كه ممكن است چنين برداشت شود كه دنيا مايه درد سر و پديده زشتي است كه موجب فريب و گم‌راهي انسان مي‌شود؛ اما واقعيت آن است كه اولاً، حضرت علي عليه‌السلام در كنار نكوهش دنيا، گاه آن را تحسين كرده‌اند. در واقع، اين دل‌بستگي‌ها و تعلّقات روحي به دنيا است كه پيامدهاي ناگوار و تبعات سوئي به دنبال دارد و همين‌ها مورد مذمّت قرار گرفته است. ثانيا، مخاطب حضرت علي عليه‌السلام قاسطين، ناكثين و مارقين هستند و آن حضرت از نوع نگرش آنها نسبت به دنيا بيزار و متنفّرند و ديد آنها را نسبت به دنيا مورد سرزنش قرار مي‌دهند.

كليدواژه‌ها: دنيا، مذمّت، مدح، آخرت، تعلّق، زهد.

سال انتشار: 
16
شماره مجله: 
120
شماره صفحه: 
125
محتوای تغذیه