سال بيست و چهارم ـ شماره 210 (ويژه فلسفه اخلاق)
محمدحسين رونقى / دانشجوى دكترى مديريت فناورى اطلاعات دانشگاه تهران
mh_ronaghi@ut.ac.ir
محمد موسى خانى / دانشيار گروه مديريت فناورى اطلاعات دانشگاه تهران.
دريافت: 11/4/93 پذيرش: 17/10/93
چكيده
امروزه به كارگيرى نظام هاى هوشمندى كسب و كار به عنوان يك مزيت رقابتى و ابزارى اجتناب ناپذير براى تصميم گيرى در سازمان ها بدل شده اند. شناسايى عوامل مؤثر بر اثربخشى هوشمندى كسب و كار در يك سازمان موجب مديريت موفق تر و سرمايه گذارى مطمئن تر بر آنها خواهد بود. اين پژوهش با هدف بررسى رابطه بين ابعاد اخلاق كارى در سازمان با سطح بلوغ نظام هاى هوشمند كسب و كار انجام شده است. پژوهش از نوع علّى ـ پيمايشى بوده و در بين كاركنان 37 سازمان از صنايع مختلف، كه به طور مشخص سيستم هاى هوشمندى كسب و كار را به كار گرفته اند، صورت گرفته است. نمونه آمارى به صورت تصادفى از مديران و كاركنان متعلق به جامعه آمارى انتخاب شده و شامل 465 نفر مى باشد. براى آزمون فرضيه ها از تست علّيت گرانجرى و آزمون تجزيه واريانس استفاده شده است. از جمله نتايج پژوهش مى توان به وجود رابطه علّى يك طرفه و تأثير رعايت مسائل اخلاقى از قبيل حفظ مالكيت، تعهد، محرمانگى و مسئوليت پذيرى بر سطح بلوغ سيستم هاى هوشمندى كسب و كار اشاره كرد.
كليدواژه ها: بلوغ سيستم هاى هوشمندى كسب و كار، اخلاق كارى، تعهد، اعتماد.
