تأمّلي در امكان استعدادي فطرت
حسن قلي پور1
چكيده
آموزه «فطرت» يكي از مباحث بنيادين در انديشه اسلامي تلقّي ميشود. بر اساس متون ديني اسلامي، همه انسانها از فطرت خداشناسي برخوردارند؛ ولي مسئله فعليت يا استعدادي بودن اين معرفت حضوري يكي از مسائل مهمي است كه نوعا در محافل و منابع علمي مرتبط مغفول واقع شده و كمتر بدان پرداخته شده است. اين مقاله با رويكرد نظري و به روش كتابخانهاي و اسنادي و با هدف بررسي تحليلي بر اساس آيات قرآن كريم و روايات اهلبيت عليهمالسلام، به اين مسئله پرداخته است.
به اعتقاد نگارنده، حتي اگر فعليت فطرت الهيّه را نتوان اثبات كرد، ادعاي صرف استعدادي بودن آن نيز مخالف با فحواي متون ديني است. دستكم ميتوان ادعا كرد معرفت الهيّه نهادينهشده در درون انسانها در مقامي بالاتر از استعداد عمومي قرار دارد.
كليدواژه ها: فطرت، امكان استعدادي، فعليت، كمال، ميثاق، تذكر.
