معرفت سال بيست و يكم ـ شماره 183 ـ اسفند 1391، 5ـ14
آيت اللّه علّامه محمدتقى مصباح
چكيده
محبت خالص، همان چيزى كه اولياى الهى از خداوند مى خواهند، وقتى به بار نشست، همه ذهن و فكر انسان متوجه خدا خواهد شد و مشاهده تجليات و جلال و جبروت الهى، داراى لذتى بى نهايت است كه با هيچ چيز قابل قياس نيست.
انسان كمال جو و لذت طلب است. همه كمالات لذايذ و زيبايى هاى عالم در خداوند متعال متمركز است؛ از اين رو، وقتى موفق به درك جلوه هاى معبود و معشوق واقعى باشد، دلداده و شيفته او مى شود.
رضوان و قرب محبوب بالاترين لذت براى عاشق است. همه اين آثار محبت خالصانه خداست. از جمله آثار خالصانه محبت به خدا، بى رغبتى به دنيا و علاقه نشان ندادن به زرق و برق آن است. شخصى كه معرفت حقيقى و محبت خالصانه به خدا دارد و به آنچه نزد اوست رغبت دارد، همواره به ياد خداست. اين سيره معصومان: است.
كليدواژه ها: محبت، محبت خالصانه خداوند، جلوه هاى محبت، دوستان خدا، رضاى الهى.
