سال بيست و پنجم ـ شماره 230 (ويژه دين شناسى)
سيدمصطفى حسينى / دانش پژوه دكترى كلام مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره seedmostafa@yahoo.com
دريافت: 29/3/95 پذيرش: 2/9/95
چكيده
آموزه «گناه ذاتى» يكى از مهم ترين باورهاى مسيحيان است و نقش آن در مسيحيت كنونى، اساسى و بنيادى است. متن كتاب مقدس به عنوان يكى از دلايل و مستنداتِ مهم اين آموزه محسوب شده است. بنابراين، بررسى اين آموزه از منظر كتاب مقدس، امرى ضرورى و مهم تلقى مى شود. در ميان متن هاى كتاب مقدس، كه در تأييد آموزه «گناه ذاتى» استفاده شده، عبارت 5:12 «رساله به روميان» جايگاه مهمى دارد و مطمح نظر بسيارى از متألهان مسيحى قرار گرفته است.
در بررسى انجام گرفته، مشخص شد علاوه بر پاسخ هايى كه به اين متون داده شده، تفاسير ديگرى نيز از اين متن هاى كتاب مقدس وجود دارد كه بر آموزه «گناه ذاتى» منطبق نمى گردد. از سوى ديگر، مى توان به عباراتى از كتاب مقدس اشاره كرد كه با اين آموزه همنوا نيستند. در اين نوشتار، تلاش شده است تا هر دو دسته از متون (متونى كه در حمايت اين آموزه وجود دارد و متونى كه با آن ناسازگار است) بررسى شود.
كليدواژه ها: گناه ذاتى، كتاب مقدس، رساله به روميان، پولس، آدم عليه السلام.
