استعمار فرانو

استعمار فرانو

با نگاهى به بيانات مقام معظّم رهبرى (مدظله العالى)

حسين ارجينى¹

چكيده

قدرت‏هاى استعمارى براى حفظ سلطه خود، در هر عصرى با ابزارهاى نو به استعمار كشورها و ملت‏ها پرداخته‏اند؛ در دوره‏هايى با حمله مستقيم نظامى به غارت منابع طبيعى و حتى انسانى اقدام مى‏كردند، اما پس از بيدارى ملت‏ها، به شيوه نوين استعمار متوسل شدند: سلطه از طريق حكومت‏هاى به ظاهر مستقل، ولى وابسته به قدرت‏هاى استعمارى. اين شيوه نيز تا مدت‏ها جزو اصلى‏ترين شيوه‏ها محسوب مى‏شد، اما با گسترش آگاهى ملت‏ها و نيز ضربه‏هايى كه از سوى قدرت‏هاى وابسته به ملت‏ها وارد شد، مقاومت‏هاى ضداستعمارى و استبدادى گسترده‏اى در جهان شكل گرفت و اين شيوه استعمارى با چالش جدى مواجه شد. با گسترش وسايل ارتباط جمعى و تبديل شدن جهان به يك دهكده جهانى و كم‏رنگ شدن حاكميت‏هاى ملى، اين امكان براى قدرت‏هاى استعمارى فراهم شد تا با استفاده از ابزار رسانه‏اى به توسعه‏طلبى استعمارى خود در عرصه‏هاى فرهنگى، سياسى و اقتصادى بپردازند.

     حكيم فرزانه انقلاب آيت‏اللّه خامنه‏اى با تبيين استعمار فرانو مهم‏ترين شيوه آن را تهاجم فرهنگى ـ رسانه‏اى مى‏دانند كه با توجه به سيطره استعمارگران بر رسانه و خبرگزارى‏هاى بزرگ جهانى صورت مى‏پذيرد كه مهم‏ترين راه‏كار برون‏رفت از آن، بيدارى اسلامى است. با بيدارى اسلامى، استعمارگران نمى‏توانند به سلطه‏گرى خود ادامه دهند.

كليدواژه‏ها: استعمار سنتى، استعمار نو، استعمار فرانو، تهاجم فرهنگى ـ رسانه‏اى، بيدارى اسلامى.