استعمار فرانو
با نگاهى به بيانات مقام معظّم رهبرى (مدظله العالى)
حسين ارجينى1
چكيده
قدرتهاى استعمارى براى حفظ سلطه خود، در هر عصرى با ابزارهاى نو به استعمار كشورها و ملتها پرداختهاند؛ در دورههايى با حمله مستقيم نظامى به غارت منابع طبيعى و حتى انسانى اقدام مىكردند، اما پس از بيدارى ملتها، به شيوه نوين استعمار متوسل شدند: سلطه از طريق حكومتهاى به ظاهر مستقل، ولى وابسته به قدرتهاى استعمارى. اين شيوه نيز تا مدتها جزو اصلىترين شيوهها محسوب مىشد، اما با گسترش آگاهى ملتها و نيز ضربههايى كه از سوى قدرتهاى وابسته به ملتها وارد شد، مقاومتهاى ضداستعمارى و استبدادى گستردهاى در جهان شكل گرفت و اين شيوه استعمارى با چالش جدى مواجه شد. با گسترش وسايل ارتباط جمعى و تبديل شدن جهان به يك دهكده جهانى و كمرنگ شدن حاكميتهاى ملى، اين امكان براى قدرتهاى استعمارى فراهم شد تا با استفاده از ابزار رسانهاى به توسعهطلبى استعمارى خود در عرصههاى فرهنگى، سياسى و اقتصادى بپردازند.
حكيم فرزانه انقلاب آيتاللّه خامنهاى با تبيين استعمار فرانو مهمترين شيوه آن را تهاجم فرهنگى ـ رسانهاى مىدانند كه با توجه به سيطره استعمارگران بر رسانه و خبرگزارىهاى بزرگ جهانى صورت مىپذيرد كه مهمترين راهكار برونرفت از آن، بيدارى اسلامى است. با بيدارى اسلامى، استعمارگران نمىتوانند به سلطهگرى خود ادامه دهند.
كليدواژهها: استعمار سنتى، استعمار نو، استعمار فرانو، تهاجم فرهنگى ـ رسانهاى، بيدارى اسلامى.