معرفت سال بيست و يكم ـ شماره 180 ـ آذر 1391، 57ـ68
نيلوفر رضازاده*
فاطمه شاهرودى**
چكيده
قرآن كتاب هدايت بشر در تمام اعصار است. سبك و سياق نوشتارى آن متفاوت از ديگر كتاب ها بوده و تعاليم خود را به منظور فهم همه انسان ها، گاه با زبان ادبى و هنرى در قالب مَثَل، قصّه، و... بيان نموده است. از ديدگاه برخى، يك چهارم قرآن و از نگاه بعضى ديگر، يك ششم آن در قالب داستان يا قصّه بيان شده و قريب به شصت مَثَل در آن وجود دارد.
محور اصلى سخن در مقاله حاضر بازشناسى انواع تمثيلِ به كاررفته از حيث ساختار (اسلوب معادله، حكايت انسانى و حكايت حيوانات) و محتوا (تمثيل ساده اخلاقى، انديشه، رؤيا، رمزى، سياسى ـ تاريخى) در قصّه ها و مَثَل هاى قرآن مى باشد. نتايج مقاله، كه با روش تحقيق توصيفى ـ تحليلى انجام پذيرفته، نشان مى دهد ساختار مَثَل هاى قرآن در گروه حكايت انسانى قرار مى گيرد و مثل ها از نظر محتوا جزو دو گروه «تمثيل ساده اخلاقى» و «تمثيل انديشه» مى باشند.
قصّه هاى قرآنى نيز از لحاظ ساختار در دسته حكايات انسانى و يا حكايات حيوانات قرار مى گيرند و از لحاظ محتوا، نه تنها در زمره تمثيل اخلاقى و تمثيل انديشه قرار دارند، بلكه جزو يكى ديگر از انواع تمثيل (رؤيا، رمزى، سياسى ـ تاريخى) نيز هستند.
كليدواژه ها: تمثيل، مَثَل، قصص قرآنى، قصّه.
