TY  - JOUR
ID  - 2333
TI  - جستارى در مسئله تشبیه و تنزیه در کلمات ابن‏ عربى و شارحان وى
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 2
LA  - fa
SN  - 1023-6015
AU  - Mohammad rasuol, 
AD  - استادیار - دانشگاه شهید بهشتی
Y1  - 2011
PY  - 2011
VL  - 20
IS  - 2
SP  - 31EP  - تشبیه ,وحدت شخصیه ,تنزیه ,مشبّهه ,معطّله ,تمایز احاطى ,ابن‏ عربى ,DO  - 
AB  - در قرآن کریم صفاتى به خداوند نسبت داده شده است که عینا در مورد مخلوقات نیز کاربرد دارد. بحث در مورد معانى این صفات و حقیقت آنها زمانى که در مورد خداوند به کار مى‏رود، از دیرباز در بین دانشمندان اسلامى رواج داشته است. أخذ معناى ظاهرى آیات، ذهن را به سوى تصویرى انسان‏گونه و جسمانى از خداوند و تشبیه مطلق سوق مى‏دهد و عطف نظر به جنبه‏هاى نقص و امکانى این صفات، زمانى که در مورد موجودات انسانى به کار مى‏رود، انسان را به تنزیه مطلق ذات واجب تعالى از این صفات متمایل مى‏سازد. در کنار این شیوه تنزیهى و تشبیهى صرف، طریق دیگرى نیز در عرفان نظرى مطرح است که با ابتناء بر نظریه وحدت شخصیه وجود و تمایز احاطى حقّ از مخلوقات، هم تمایز و غیریت حقّ تعالى و مخلوقات در این صفات را مى‏پذیرد و هم عینیت آن دو در برخى مراتب تجلیات ذات حقّ را اثبات مى‏کند.
     این نوشتار با نگاهى به برخى مبانى معرفت‏شناختى و هستى‏شناختى این دیدگاه، به بررسى طریق جمع بین تشبیه و تنزیه که از سوى ابن‏عربى و شارحان وى عرضه شده، مى‏پردازد.
UR  - https://marifat.nashriyat.ir/node/2333
L1  - ER  -