@article {
author = {, Mahmoud},
title = {نگاهى به عرف در فقه و حقوق اسلامى بایسته ‏ها و آسیب ‏ها},
journal = {معرفت 165، شهریور 1390},
volume = {20},
number = {6},
pages = {53-},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {نگاهى به عرف در فقه و حقوق اسلامى بایسته ‏ها و آسیب ‏ها},
abstract_fa ={عرف، پدیده‏اى نیست که با پیدایش اسلام کشف شده باشد، بلکه همان روش و سلوک مستمر میان مردم است که فقه و حقوق اسلام، در برخى موارد مُهر تأیید بر آن زده و بعضى را هم مردود دانسته است. با وجود این، از اسناد اصلى و کاربردى براى کشف مفاهیم و معانى، تلقّى مى‏شود.
عرف از ابزارهایى است که مجتهد براى استنباط حکم شرعى استفاده مى‏کند. نیز از پدیده‏هاى بحث‏برانگیز و متغیر فقه و حقوق شیعه و اهل سنت است که باعث تحول و دگرگونى در برخى موضوعات احکام و قوانین جامعه مى‏شود. از این‏رو، فقیه براى به دست آوردن حکم یک پدیده عرفى، باید مسائل و شرایط مستحدث اجتماع را مورد دقت قرار دهد تا پویایى فقه شیعه محفوظ بماند.
این مقاله با روش کتابخانه‏اى و مراجعه به کتب فقهى و حقوقى توانسته است مباحث مهم عرف را تجزیه و تحلیل کند و ضرورت‏هاى آن را بازگو نماید. در نهایت نیز یافته است که در بعضى موارد عرف با سیره و عادت اشتباه گرفته مى‏شود، اجتماع و عرف در هنگام افتاء کمتر مورد توجه قرار مى‏گیرد. برخى مصادیق عرفى باید توسط مراجع بیان شوند تا مکلف سرگردان نماند. عرف ابزار و از ادلّه استنباط است نه منبع استنباط.},
keywords_fa = {جامعه ,فقه ,عادت ,عرف ,سیره عقلا ,تغییر زمان ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/2391},
eprint = {}
}