@article {
author = {, Vahid},
title = {نقش عرف در تعیین قلمرو مصادیق تسبیب از منظر فقه},
journal = {معرفت 165، شهریور 1390},
volume = {20},
number = {6},
pages = {73-},
year  = {2011},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {نقش عرف در تعیین قلمرو مصادیق تسبیب از منظر فقه},
abstract_fa ={«تسبیب» یکى از اقسام اتلاف به شمار مى‏رود. در تسبیب، مسبِّب بر خلاف مباشرت، با واسطه موجبات تحقق خسارت یا جنایت را فراهم مى‏آورد. تعاریفى که از تسبیب در فقه و حقوق ارائه شده است ریشه‏اى در فقه دارد که بر اساس روایات واردشده تنظیم گردیده است. برخى بر این باورند که عرف هم در مبنا و هم در تشخیص مصادیق تسبیب نقش ویژه و تعیین‏کننده‏اى داشته و روایات نیز از چنین عرفى حکایت دارد. در حالى که عرف نه تنها دلیلى براى قاعده تسبیب نبوده، بلکه با صرف صحت استناد تسبیب توسط عرف نیز نمى‏توان رأسا مصادیق آن را تعیین نمود.
در این نوشتار پس از تعیین قلمرو عرف و تحلیل نقش آن در این قاعده، به روش تحلیلى نقش عرف در این قاعده مشخص خواهد گردید.},
keywords_fa = {فقه ,عرف ,اسناد ,تسبیب ,سبب ,مصادیق ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/2392},
eprint = {}
}