@article {
author = {, Taher and , Elahe},
title = {اشخاص صالح براى حضانت از منظر فقه امامیه و قانون مدنى},
journal = {معرفت 182، بهمن 1391},
volume = {21},
number = {11},
pages = {83-},
year  = {2013},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {اشخاص صالح براى حضانت از منظر فقه امامیه و قانون مدنى},
abstract_fa ={حضانت عبارت است از اقتدارى که قانون به منظور نگهدارى و تربیت اطفال تا زمان رسیدن به بلوغ و رشد، به پدر و مادر اعطا مى کند. به دلیل اهمیت حضانت در بعد تربیتى و تأثیرگذارى آن در آینده فرزند از یک سو و پرسش هاى فراوانى که در این باره وجود دارد از سوى دیگر، این پژوهش انجام شده است. در این پژوهش که به روش توصیفى ـ تحلیلى تدوین شده، این نتیجه به دست آمده که برخلاف مشهور فقهاى امامیه و مطابق با ماده 1169 (اصلاحى 1382) قانون مدنى، در صورت حیات والدین، حضانت کودک تا هفت سالگى به عهده مادر و بعد از آن به عهده پدر مى باشد و در این خصوص تفاوتى هم میان پسر و دختر نیست. اگر فقط یکى از آن دو زنده باشد، نسبت به سایر خویشاوندان در سرپرستى کودک اولویت دارد. در صورتى که هیچ یک از پدر و مادر زنده نباشند، حضانت به جدپدرى مى رسد و در صورت عدم وجود ولىّ، مسئولیت متوجه خویشاوندان به ترتیب تقدم در ارث برى مى شود. 
 },
keywords_fa = {قانون مدنى ,کودک ,فقهاء ,مادران ,حضانت ,پدر ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/2626},
eprint = {}
}