TY - JOUR ID - 3082 TI - قاعده الواحد از منظر فلسفه و عرفان اسلامى با تأکید بر آراى ابن عربى و مشائیان JO - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) JA - 2 LA - fa SN - 1023-6015 AU - Ahmad, Saeidi AD - دانشیار - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) AU - Ali, AD - کارشناس ارشد Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 25 IS - 2 SP - 45EP - ظهور ,نفس رحمانى ,واجب الوجود ,الواحد ,عقل اول ,صدور ,DO - AB - قاعده «الواحد»، یکى از قواعد مهم فلسفى است که بر طبق آن، از علت واحد جز معلول واحد صادر نمى شود:  «الواحد لایصدر عنه الا الواحد». با وجود توافقى که میان فلاسفه نسبت به این قاعده وجود دارد، در کلمات عرفا،  این قاعده با انکار و یا دست کم اصلاح روبه رو شده است. فارغ از قبول یا عدم قبول اصل قاعده، چالش اصلى تقریر  فلسفى و عرفانى تعیین مصداق براى مصدر و صادر اول و همچنین تبیین چگونگى صدور کثرات از علت واحد  است. این مقاله با روش تحلیلى ـ توصیفى درصدد است با ارائه قرائت هاى فلسفى و عرفانى این قاعده و بررسى  ایرادات عرفا به فلاسفه، مصادیق ارائه شده براى مصدر و صادر اول در دو دستگاه فکرى را معرفى کرده، تقریر  ایشان را نسبت به چگونگى صدور کثرات بیان کند؛ همچنین ثابت نماید که اولاً، فارغ از اختلافات صغروى فلسفه و  عرفان، اصل قاعده با مبانى عرفانى سازگار است و ثانیا، ایرادى که عرفا بر فلاسفه وارد کرده اند قابل پاسخ گویى  است؛ اگرچه تقریر عرفانى مبتنى بر رد یا قبول اشکال مزبور نمى باشد.   UR - https://marifat.nashriyat.ir/node/3082 L1 - https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/4_20.pdf ER -