@article {
author = {, Hadi},
title = {جستارى در ساحت هاى زبانى قرآن},
journal = {معرفت 222، خرداد 1395},
volume = {25},
number = {3},
pages = {41-},
year  = {2016},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {جستارى در ساحت هاى زبانى قرآن},
abstract_fa ={فهم قرآن کریم افزون بر دانش هاى رایج پایه، مبتنى بر شناخت قواعد زبانى است. قرآن به لحاظ محتوا، مشتمل بر انواع معارف عقیدتى، اخلاقى و تربیتى، فقهى و حقوقى و تاریخى است و به لحاظ ساختار لفظى، سرشار از زیبایى هاى بیانى، فصاحت و بلاغت و محسنات لفظى و معنایى. به همین سبب، سبک بیانى قرآن در انتقال معانى، منحصر در یک وجه و الگوى بیانى خاص نیست، بلکه به تناسب هر موضوعى از سبک بیانى خاصى نظیر زبان عرفى، کنایى، استعارى و رمزى استفاده کرده است. در مجموع، زبان قرآن زبان عرفى و عقلایى است. مقصود از زبان عرفى تنها کاربرد الفاظ در معناى موضوع له حقیقى آنها نیست، بلکه زبان عرفى گستره اش انواع استعمالاتى است که عقلا در محاورات خود به کار مى گیرند. راز استفاده از سبک هاى بیانى متنوع، تأثیرگذارى آن در معرفت بخشى و هدایت گرى است. نوشتار حاضر با روش توصیفى ـ تحلیلى به بررسى این موضوع مى پردازد.
 },
keywords_fa = {قرآن ,زبان قرآن ,متن ,الفاظ ,معانى و فهم ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/3093},
eprint = {https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/4_21.pdf}
}