TY  - JOUR
ID  - 3583
TI  - نقد و بررسی زبان‌شناختی دیدگاه گابریل ساوما درباره‌ی واژه‌ی «سَکینَهٌ»
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 2
LA  - fa
SN  - 1023-6015
AU  - Mohammad ali, Hemmati
AD  - دانشیار - علوم و معارف قرآن دانشگاه شیراز
AU  - Vafadar, 
AD  - استادیار - زبان و ادبیات عرب دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم
AU  - Zhra, 
AD  - دانشجوی کارشناسی ارشد - علوم قرآن دانشکده مطالعات تطبیقی قرآن شیراز
Y1  - 2020
PY  - 2020
VL  - 28
IS  - 10
SP  - 67EP  - قرآن ,سکینه ,گابریل ساوما ,آرامی ,سریانی ,عهدین ,DO  - 
AB  - گابریل ساوما در سال 2006م کتاب «قرآن، تفسیر اشتباه، ترجمۀ اشتباه و خوانش اشتباه، زبان آرامی قرآن» 
(The quran Misinterpreted, Mistranslated, And Misread, the Aramaic Language of the Quran) نوشت. وی در این کتاب ادعا می کند که زبان قرآن، آرامی ـ سریانی است و با این ادعا درصدد اثبات اقتباس قرآن از منابع یهودی ـ مسیحی است. او با بررسی سوره های قرآن، واژگان فراوانی را به عنوان شاهد ذکر کرده و به تحلیل آنها پرداخته است. یکی از این واژگان «سکینه»، در آیه شریفه‌ی «ثمّ أنزل َالله سَکینَتَهُ عَلى‏ رَسُولِه» است که وی معتقد است از اصل آرامی بوده و باید براساس اصل آرامی ترجمه شود. او شواهدی را از عهدین و زبان عبری و سریانی ذکر می کند که این واژه عربی نیست و به ادعای وی، از فرهنگ حاکم بر منطقه حجاز اخذ شده است. در این مقاله ضمن ارائۀ دیدگاه گابریل ساوما به نقد و بررسی آن از جنبۀ زبان شناسی تاریخی ـ تطبیقی در سه زبان عبری، عربی و سریانی می پردازیم. وجود واژگان قرآنی در اشعار جاهلی و شباهت های ساختاری و معنایی واژگان در سه زبان عربی، عبری و سریانی به این دلیل است که این زبان ها اصل واحد سامی دارند. بررسی های انجام شده در زبان های مذکور خلاف ادعای ساوما را اثبات می کند و به نظر می رسد که ترجمۀ وی برگرفته از آموزه های عهد جدید است که از حلول خدا در حضرت عیسی علیه السلام، نشئت گرفته و خاستگاه نصرانی دارد و از منظر اسلام با شواهد قرآنی مردود است.
UR  - https://marifat.nashriyat.ir/node/3583
L1  - https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/7_56.pdf
ER  -