TY  - JOUR
ID  - 385
TI  - معنا درمانگری فرانکل در نگاه تحلیلی و نقد
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 2
LA  - fa
SN  - 1023-6015
AU  - Mojtaba, 
AD  - دانشجو دکتری - روان شناسی، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)
Y1  - 2007
PY  - 2007
VL  - 16
IS  - 8
SP  - 121EP  - معنا درمانگری ,روان‏شناسی وجودی ,ناکامی وجودی ,روان‏آزردگی معنازاد ,DO  - 
AB  - «معنا درمانگری» یک مکتب روان درمانگری است که توسط عصب‏شناس و روان‏پزشک اهل وین، ویکتور امیل فرانکل، بنیان گذاشته شد. فرانکل، که یک روان‏شناس وجودگراست، به منظور کامل کردن دو بعد تن و روان، بعد روحانی را به آن دو بعد افزود. از خلال این بعد است که قابلیت انسانی برای فاصله‏گیری از خود و از خود فراروندگی تحقق می‏یابد. معناجویی یک کوشش اساسی انسان است که به رضایت درونی می‏انجامد. در واقع، این مشوّق نیرومند است که انسان را در کنار آمدن با ـ حتی ـ سخت‏ترین شرایط یاری می‏دهد. اگر معناجویی تحریف گردد یا ارضا نشود ممکن است به ناکامی وجودی یا حتی روان‏آزردگی معنازاد (نوژنیک) بینجامد. معنا می‏تواند از راه‏های گوناگون، یعنی از طریق ارزش‏های خلّاق، ارزش‏های تجربی، و ارزش‏های نگرشی تحقق یابد. (ارزش‏های نوع اخیر در هنگام مواجهه با رنج‏های پایدار مطرح می‏شوند.) سرانجام، رضایت حتی ممکن است در رنج کشیدن انسان یافت شود. از چشم‏انداز انسان‏شناختی، روش‏های درمانگری جدیدی مانند قصد متضاد، عدم توجه، سازگاری نگرشی و آموزش حسّاس شدن برای معنا ارائه می‏شوند. مهم‏ترین ایراد بر نظریه فرانکل، داشتن نگاه زمینی و این‏جهانی به انسان و غفلت از حیثیت واقعی وجود انسان یعنی روح، مقتضیات و نیازهای آن است.
UR  - https://marifat.nashriyat.ir/node/385
L1  - ER  -