@article {
author = {Rahbar, Hasan and , Kazim},
title = {تبیین معرفت‌شناختی واقع‌گرایی، مبانی و مؤلفه‌های آن در گزاره‌های اخلاقی},
journal = {معرفت 297، شهریور 1401},
volume = {31},
number = {6},
pages = {19-26},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {Abstract
Realism is one of the viewpoints about the nature of moral propositions. Realists believe that there is a reality behind moral propositions and the value of their truth and falsity is beyond our minds. In other words, how we think has no effect on the existence of moral propositions and their authenticity and reality. Belief in realism is based on another basis, which is referred to as cognitivism. Cognitivists believe that, firstly, moral judgments are verifiable and falsifiable, and secondly, their veracity is ultimately obtained through available facts. The other side of realism is unrealism and, as a result, non-cognitivism, which has consequences such as falling into the trap of relativity and meaninglessness of moral judgments. Using the qualitative, descriptive and analytical method and library sources, this article tries to explain the epistemological identity of moral propositions. Explaining the definition and foundations of realism, it also explains the results of non-realism.
},
keywords = {moral philosophy, realism, non-realism, cognitivism, non-cognitivism, },
title_fa = {تبیین معرفت‌شناختی واقع‌گرایی، مبانی و مؤلفه‌های آن در گزاره‌های اخلاقی},
abstract_fa ={یکی از دیدگاه ها پیرامون چیستی گزاره های اخلاقی، واقع گرایی است. در باور واقع گرایان، ورای گزاره های اخلاقی واقعیتی نهفته است و ارزش صدق و کذب آنها خارج از اذهان ماست. به تعبیری، اینکه ما چگونه می اندیشیم در وجود گزاره های اخلاقی و اصالت و واقعیت آنها بی تأثیر است. باور به واقع گرایی بر مبنای دیگری استوار است که از آن به شناخت گرایی تعبیر می کنند. شناخت گرایان بر این باورند که اولاً احکام اخلاقی صدق و کذب پذیرند و ثانیاً صدق شان در نهایت به وسیله‌ی واقعیت های در دسترس، به دست می آید. آن سوی واقع گرایی، ناواقع گرایی و در نتیجه، ناشناخت گرایی است که عواقبی همچون افتادن در دام نسبیت و بی معنایی احکام اخلاقی را در پی دارد. مقاله می کوشد به روش کیفی، توصیفی و تحلیلی مبتنی بر منابع کتابخانه ای به تبیین هویت معرفت شناسانه‌ی گزاره های اخلاقی بپردازد و ضمن بیان تعریف و مبانی واقع گرایی، نتایج ناواقع گرایی را بیان کند.},
keywords_fa = {واقع‌گرایی ,ناواقع‌گرایی ,ناشناخت‌گرایی ,شناخت‌گرایی ,فلسفه اخلاق ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/4200},
eprint = {https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/3_90.pdf}
}