@article {
author = {, Javad and usofi, Ali},
title = {آرای کلامی شیخیۀ باقریه},
journal = {معرفت 299، آبان 1401},
volume = {31},
number = {8},
pages = {65-75},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {آرای کلامی شیخیۀ باقریه},
abstract_fa ={شیخیۀ باقریه منسوب به میرزامحمدباقر همدانی جندقی هم اکنون در برخی از مناطق مرکزی ایران پیروانی دارد. با این وجود از عقاید و دیدگاه ها و آثار این گروه، منابع مکتوبِ زیادی در دسترس نیست. ازجمله یافته های پژوهش آن است که میرزامحمدباقر همدانی، در روش پیرو مشرب اخباری گری با تفاسیر خاص شیح احمد احسائی و سیدکاظم رشتی است، و اندیشه های حاج محمد کریم خان کرمانی را پذیرفته است؛ اما در مسئلۀ ناطق واحد شیعی، به شدت مخالف شیخیه کرمان است و حتی آنها را در این باب تکفیر می کند. این مکتب، در مسئلۀ معاد قائل است به اینکه در روز قیامت بدن اصلی محشور می شود و بدن عارضی از بین می رود؛ و همچنین معراج پیامبر اسلام(ص) را به صورت روحانی پذیرفته است. مکتب شیخیۀ باقریه آل محمد(ص) را واسطۀ فیض خدا در آفرینش جهان می داند و معتقدند که ائمة اطهار(ع) نه آنکه محل مشیت خدا باشند؛ بلکه عین مشیت و اراده او هستند و دلیل این امر را معصوم بودن اهل بیت(ع) می دانند. این دیدگاه یکی از عوامل غلوآمیز دانستن شیخیه و تکفیر آنها دانسته شده است. ادعای شیخیه در باب رکن رابع و ناطق واحد یکی از زمینه های مهم زایش بابیت و بهائیت از درون اندیشه شیخیه است. شیخیۀ باقریه با رد نظریه ناطق واحد شیخیۀ کرمان و برائت از بابیت و بهائیت، راه خود را تا حدودی از سایر شیخیه جدا کرده است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی، تحلیلی و اسنادی به  نقد و بررسی آرای کلامی مکتب شیخیۀ باقریه می پردازد.},
keywords_fa = {شیخیه ,هَورقَلیا ,ناطق واحد ,رکن رابع ,میرزامحمدباقر همدانی ,شیخیۀ باقریه ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/4225},
eprint = {https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/7_86.pdf}
}