@article {
author = {, Alireza and Rezaei, Morteza},
title = {بررسی فضایل معرفتی از منظر معرفت‌شناسان فضیلت‌گرا},
journal = {معرفت شماره 307 - تیر 1402},
volume = {32},
number = {4},
pages = {53-61},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {Abstract
Epistemological virtues are the focus of epistemological discussions of virtue, which is a contemporary approach in epistemology and influenced by the revival of virtue ethics in the West. In response to epistemological problems, this approach, instead of focusing on the epistemic evaluation of belief, deals with the epistemic evaluation of the subject of knowledge. Considering the capacity of epistemological virtues in acquiring knowledge and justifying beliefs in contemporary epistemology, we investigated it with a descriptive-analytical method. The difference in explaining epistemological virtues to cognitive powers or personality traits respectively divides this approach into two groups, trust-oriented and responsibility-oriented. Theoretical and practical wisdom is the most important epistemic virtue that Aristotle puts forward. Loren Code considers epistemological responsibility to be a basic virtue. Sosa, Goldman, and Greko have an ability-oriented view and consider sensory abilities, reasoning, perception, introspection, and memory as examples of cognitive virtues. Zagsbeski considers the love of the truth to be the basic motivation of epistemological virtues. Bauer proposes a four-dimensional model for epistemic virtues and nine key virtues in learning. Virtueism has some problems; But it is useful as a complementary look in epistemology, especially religious epistemology.
},
keywords = {Virtue Epistemology, Epistemic Virtues, Rational Virtues, knowledge, virtue, Jason Bauer., },
title_fa = {بررسی فضایل معرفتی از منظر معرفت‌شناسان فضیلت‌گرا},
abstract_fa ={فضایل معرفتی  محور مباحث معرفت شناسی فضیلت است که رویکردی معاصر در معرفت شناسی و متأثر از احیای اخلاق فضیلت گرا در غرب است. این رویکرد در پاسخ به مشکلات معرفت شناسی به جای تمرکز بر ارزیابی معرفتی باور به ارزیابی معرفتی فاعل شناسا می پردازد. با توجه به ظرفیت فضایل معرفتی در کسب معرفت و موجه سازی باورها در معرفت شناسی معاصر، با روش توصیفی ـ تحلیلی به  بررسی آن پرداختیم. اختلاف در تبیین فضایل معرفتی به قوای شناختی یا صفات شخصیتی، این رویکرد را به ترتیب به دوگروه اعتمادگرا و مسئولیت گرا تقسیم می کند. حکمت نظری و عملی مهم ترین فضیلت معرفتی است که ارسطو مطرح می کند. لورین کُد، مسئولیت معرفتی را فضیلت پایه می داند. سوسا، گلدمن و گرکو نگاهی قوامحور دارند و قوای حسی، استدلال، ادراک، درون نگری و حافظه را از مصادیق فضایل معرفتی می دانند. زگزبسکی عشق به حقیقت را انگیزه بنیادین فضایل معرفتی می داند. بائر یک مدل چهاربعدی برای فضایل معرفتی و نُه فضیلت کلیدی در یادگیری مطرح می کند. بر فضیلت گرایی اشکالاتی وارد است؛ ولی به عنوان نگاهی مکمل در معرفت شناسی بخصوص معرفت شناسی دینی مفید است.},
keywords_fa = {معرفت شناسی فضیلت، فضایل معرفتی، فضایل عقلی، معرفت، فضیلت، جیسون بائر. ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/4303},
eprint = {https://marifat.nashriyat.ir/sites/marifat.nashriyat.ir/files/article-files/6_100.pdf}
}