@article {
author = {, Ahmad},
title = {ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم},
journal = {معرفت 122، بهمن 1386},
volume = {16},
number = {11},
pages = {133-},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم},
abstract_fa ={یکی از لوازم حضور زنان در اجتماع، ارتباط گفتاری آنان با مردان نامحرم است که ممکن است به یکی از صورت های گفت وگو، پرسش و پاسخ و سخنرانی باشد. سؤال اصلی این است که این ارتباط از نظر کتاب و سنّت چگونه است؟ آیا زنان مجازند با مردان ارتباط گفتاری به هر یک از صور یاد شده داشته باشند؟ و در صورت جواز، آیا در کیفیت ادای کلمات نیز می توانند به هرگونه سخن بگویند یا باید مقرّراتی را رعایت نمایند؟ و در هر صورت، آیا باید به مقدار ضرورت اکتفا کنند یا در این مسئله نیز محدودیتی ندارند؟
با مراجعه به کتاب و سنّت و مشاهده نقل های قرآن از گفت وگوهای انبیا علیهم السلام با زنان و گفت وگوی برخی از زنان نمونه و پاک دامن با برخی از مردان غیرمحرم و با مراجعه به روایاتی که راویان زن از پیامبر و ائمّه اطهار علیهم السلام نقل کرده یا مسائلی را از آنان پرسیده و جواب شنیده اند، به این نتیجه می رسیم که اصل ارتباط گفتاری زن و مرد نامحرم به یکی از صورت های یاد شده بدون قصد لذت اشکالی ندارد. اما بر اساس آیه «فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ»(احزاب: 32) باید ادای کلمات و طرز سخن گفتن به گونه معروف و دور از هرگونه عشوه گری باشد تا زمینه فساد و ارتباط نامشروع فراهم نشود. همچنین در سخنان خود باید، به مقدار ضرورت بسنده کنند و از به درازا کشیدن کلام و ردّ و بدل کردن مطالب غیرضروری پرهیز نمایند.},
keywords_fa = {اجتماع ,زن ,سخنرانی ,مردان ,نامحرم ,مستور بودن ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/445},
eprint = {}
}