@article {
author = {, Ali},
title = {هرمنوتیک فلسفی یا فلسفه هرمنوتیکی},
journal = {معرفت 128، مرداد 1387},
volume = {17},
number = {5},
pages = {113-},
year  = {2008},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {هرمنوتیک فلسفی یا فلسفه هرمنوتیکی},
abstract_fa ={هرمنوتیک با هایدگر (1889ـ1976)، یکی از متفکران و فیلسوفان مغرب زمین، وارد مرحله جدیدی در دوران تاریخی خود می‏شود. دستاورد عظیم هایدگر این است که فلسفه‏ورزی را بر محور هرمنوتیک قرار داد. هرمنوتیک در هایدگر بحث و جدل درباره مفاهیم و مقولات نیست، بلکه اساسا آشکار کردن آن چیزی است که در درون ما می‏گذرد. «دازاین» (Da-sein) بودن = آنجا. اما آنجا بودن اساسا یعنی: عملی کردن حضور و حی و حاضر شدن؛ عملی که از طریق آن و برای آن معنا در زمان کنونی آشکار می‏شود. این مقاله، فلسفی بودن هرمنوتیک را در نظر هایدگر مورد بازکاوی قرار می‏دهد.},
keywords_fa = {هرمنوتیک ,فهم ,دازاین ,فرافکنی ,در جهان بودن ,دور هرمنوتیکی ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/517},
eprint = {}
}