@article {
author = {, Nafiseh},
title = {تأمّلى بر چگونگى و چرایى اسلوب نگارش افلاطون},
journal = {معرفت 140، مرداد 1388},
volume = {18},
number = {5},
pages = {71-},
year  = {2009},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {1023-6015},
eissn = {2980-8383},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {تأمّلى بر چگونگى و چرایى اسلوب نگارش افلاطون},
abstract_fa ={افلاطون، تمامى آثار خود را (به جز چند مورد) به سبک گفت و شنود تنظیم مى نماید و در این امر، از استادش سقراط الگو مى گیرد. در نظر او، خط و کتابت در امر تعلیم سودمند نیست، بلکه تعامل شفاهى بین استاد و شاگرد ـ از آن جهت که ارتباطى زنده و پویاست ـ مى تواند طالب را قدم به قدم به حقیقت نزدیک نماید. در نظر او، علم قابل تعلیم و تعلّم نیست، بلکه صرفآ تذکر است. از این رو، با اعتراف به اینکه کتابتى فلسفى از او موجود نیست، تعالیم عالى و بند فلسفى اش را در قالب مکالماتى ساده بین مردم کوچه و بازار ارائه مى دهد.
این نوشتار با رویکرد تحلیلى و با هدف بررسى علل و عوامل این مهم است که چرا وى آثار فلسفى خود را در قالب مکالماتى ساده میان مردم کوچه و بازار ارائه مى کند. مهم ترین این عوامل ناشى از روح حاکم بر کل فلسفه افلاطون و ناشى از نوع نگاه وى به فلسفه مى باشد.
رویارویى وى با سوفسطاییان و تلاش براى قانع کردن آنان، تمایل به ارائه مطالب فلسفى مهم در قالب زبانى ساده و قابل فهم و تأثیرپذیرى وى از مرگ سقراط، از جمله عوامل مؤثر بر انتخاب این اسلوب نگارش افلاطون است.},
keywords_fa = {روح ,فلسفه ,افلاطون ,دیالکتیک ,یادآورى ,تمثیل خطّ ,},
url = {https://marifat.nashriyat.ir/node/719},
eprint = {}
}