شيعيان

سال بيست و هشتم ـ شماره دوم، پياپي 257 (ويژة علوم قرآني)

آيت‌الله علامه محمدتقي مصباح
چكيده
اميرمؤمنان علي علیه السلام در ادامة خطبه نوراني خود، پنج نشانة ديگر شيعة واقعي پرهيزگار را اين‌گونه معرفي مي‌كنند: «يَعْفُو عَمَّنْ‏ ظَلَمَهُ،‏ وَ يُعْطِي مَنْ حَرَمَهُ، وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ، قَرِيبٌ مَعْرُوفُهُ، صَادِقٌ قَوْلُهُ، حَسَنٌ فِعْلُهُ، مُقْبِلٌ خَيْرُهُ، مُدْبِرٌ شَرُّهُ، غَائِبٌ مَكْرُه»‏؛ از كسي كه به او ستم كرده است، درگذرد؛ و بر كسي كه او را محروم كرده، دست كرم گشايد؛ و با آن كس كه خويشاوندي او را بريده است، صلةرحم كند. خوبي‌ها و احسانش نزديك و زبانزد، و گفتارش راست، و كردارش نيكو است و به كارهاي خير روي آورد و كار ناپسند از او ديده نشود و از مكر و حيله به ‌دور باشد. اين مقاله شرح استاد براي كلام اميرمؤمنان علیه السلام است، به تفصيل شاخص‌ها و مصاديق هريك از اين نشانه‌ها را شرح مي‌دهند.
كليدواژه‌ها: شيعيان، احسان، صله‌رحم، امر به معروف و نهي از منكر.

سال بيست و هفتم ـ شماره 244 (ويژة کلام)

آيت‌الله علامه محمدتقي مصباح

ماهنامه علمى ـ ترويجى در زمينه علوم انسانى تير 1396

آيت الله علامه محمدتقى مصباح

چكيده

اميرمؤمنان على عليه السلام در ادامه خطبه خود، كه به معرفى ويژگى هاى پرهيزگاران و شيعيان واقعى اختصاص يافته، برنامه شبانه و روزانه آن مردان صالح و شايسته را يادآور مى شوند. ايشان درباره برنامه شبانه آنها مى فرمايند: «اما شب به پا مى ايستند و قطعاتى از قرآن را به آرامى و با انديشه و قرائت نيكو مى خوانند. خويشتن را با مثل ها و اندرزهاى قرآن پند مى دهند و دردشان را بدان درمان مى سازند. بخشى از شبشان اين گونه گذرد و زمانى نيز پيشانى و كف دست و زانوان و پشت پايشان را بر زمين فرش مى سازند (به حال سجده بر خاك مى افتند). اشكشان بر گونه ها روان مى شود و بدين سان جبار عظيم را مى ستايند و براى آزادى از دوزخ به پيشگاه خداى بزرگ پناه مى برند و ناله سر مى دهند. شب آنها چنين مى گذرد».

كليدواژه ها: شيعيان، قرآن، عبادت، تدبر در قرآن.

سال بيست و چهارم ـ شماره 216 (ويژه كلام)

آيت اللّه علّامه محمدتقى مصباح

چكيده

اين مقال در مقام بيان ويژگى هاى شيعيان واقعى از زبان اميرمؤمنان على عليه السلام است. برخى از ويژگى هاى شيعيان واقعى عبارتند از: همواره ذكر خدا بر زبانشان جارى است، از دنيا رويگردانند، آثار توجه به خدا در چهره آنان هويداست، راهبان شب و شيران روز هستند. حليم و بردبارند. كريم و بزرگوارند. زمين را فرش خود، آب را عطر و قرآن را شعار خود قرار داده اند. در ميان مردم گمنام هستند. نسبت به پست و مقام دنيايى بى اعتنا هستند. شرّ ايشان به كسى نمى رسد. دل هايشان غمناك و خواسته هايشان اندك است. به كسى اظهار نياز نمى كنند. گشاده رو و با خوش رويى با مردم برخورد مى كنند. داراى عزت نفس هستند. نيازهايشان اندك و به لقمه نانى اكتفا مى كنند.

كليدواژه ها: شيعيان، رضوان الهى، ايمان مدارى، كرامت و حلم، آزمندى و خشم.