معرفت سال بيست و دوم ـ شماره 187 ـ تير 1392، 57ـ66
على اسدى1
چكيده
«تثليث» از آموزه هاى بنيادينِ الهيات رايج مسيحى است كه بر اساس آن، حضرت عيسى (پسر) يكى از شخصيت هاى سه گانه تثليث، و در كنار پدر و روح القدس داراى الوهيت است. آموزه تثليث متأثر از فرهنگ ها و اديان شرك آميز به مسيحيت راه يافت. قرآن كريم با روايتى متفاوت و ارائه شخصيت بشرى از عيسى عليه السلام، بنيان هاى فكرى اعتقاد به الوهيت مسيح را به چالش كشيده است. اين نوشتار با هدف تبيين ديدگاه انتقادى قرآن كريم، با روش توصيفى ـ تحليلى به اين موضوع پرداخته است. قرآن كريم اعتقاد به الوهيت حضرت عيسى را باورى شرك آلود و آميخته به تحريف دانسته و با تأكيد ويژه بر مفاهيمى مانند پسر مريم، عبداللّه و مخلوق بودن عيسى و نيز گزارش باردارى مريم عليهاالسلام و تولد حضرت عيسى ضمن ارائه شخصيت بشرى از آن حضرت و مادرش، هرگونه اعتقاد به الوهيت آنها را از اساس به چالش مى كشد. روايت قرآن نشان مى دهد كه اعتقاد به الوهيت عيسى عليه السلام در زمان آن حضرت وجود نداشته و در دوره هاى بعد پديد آمده است.
كليدواژه ها: قرآن كريم، الوهيت، حضرت عيسى، تثليث، مريم عليهاالسلام، اساطير.
