سال بيست و سوم ـ شماره 199 (ويژه جامعه شناسى)
رفيع الدين اسماعيلى : دانشجوى دكترى فرهنگ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام. rafi.esmaili@yahoo.com
حفيظه مهديان : دانشجوى كارشناسى ارشد تبليغ و ارتباطات دانشگاه باقرالعلوم عليهالسلام. hafizemahdiyan@yahoo.com
دريافت: 10/9/92 پذيرش: 30/2/93
چكيده
اگرچه زن و مرد در جوهر و ماهيت انسانيت يكسانند و تمايزى در حقيقت و نوع آنها نيست، ولى تفاوتهايى نيز با يكديگر دارند كه به ويژگى هاى جسمانى و روانى آنها بازمى گردد، به گونهاى كه تفاوت طبيعى و تكوينى ميان زن و مرد، مطلبى غيرقابل انكار است. دين اسلام با حضور زن در جامعه مخالف نمى باشد، اما براى حضور زن در جامعه شرايطى براساس ويژگى هاى طبيعى زن (جسمى، روحى و...) و نوع كشش و ارتباطى كه ميان مرد و زن وجود دارد معين كرده است. هدف از اين پژوهش، به دست آوردن ملاكها و معيارهايى است كه اسلام درباره حضور اجتماعى زن بيان كرده است. بنابراين، اين پژوهش تلاش دارد با روش اسنادى و مطالعه آيات و روايات، به بيان ويژگى ها و ملاكهاى حضور اجتماعى زنان بپردازد. در اين تحقيق، به چهار معيار اصلى (پوشش و لباس زنان، حفظ حريمها و فاصلهها، عدم تبرج، و كنترل نگاه) براى حضور اجتماعى زنان پرداخته شده است كه هركدام داراى مؤلفه هايى مى باشند.
كليدواژه ها: عفاف، حياء، اسلام، حضوراجتماعى، حجاب.