مؤمن

آيت اللّه علّامه محمدتقى مصباح

چكيده

سعادت حقيقى انسان در گرو ايمان و عمل صالح است. اگر انسان ايمان داشته باشد، اعمالش پذيرفته مى شود، در غير اين صورت، از سعادت اخروى محروم خواهد بود.

     دلبستگى به زندگى دنيايى موجب مى شود كه انسان نعمت هاى خدا را محدود به نعمت هاى مادى ببيند. ازاين رو، وقتى به نعمتى مى رسد مى پندارد خدا به او عنايت كرده، اما وقتى از آن محروم مى شود، مى پندارد كه مورد بى مهرى خدا قرار گرفته است. اين در حالى است كه نعمت هاى معنوى ازجمله ايمان به ولايت و معرفت و محبت، نعمت هاى اصلى خداى متعال هستند و با نعمت هاى مادى قابل قياس نيستند. در روايات، حرمت مؤمن از حرمت كعبه، بلكه بسى بيشتر شمرده شده است. همچنين سركشى از مؤمن و عيادت آنان اجر و قرب فراوانى دارد.

كليدواژه ها: سعادت، مؤمن، ايمان، ولايت، كفر، شقاوت.

معرفت سال بيستم ـ شماره 160 ـ فروردين 1390، 5ـ11

استاد محمدتقى مصباح

چكيده *

ياد مرگ بزرگ‏ترين اكسيرى است كه انسان را براى كسب كمالات اخلاقى و نيل به سعادت و كسب فوز و پاداش اخروى و اميدوارى در دنيا و آمادگى براى آخرت تشويق مى‏كند. در انديشه دينى، انسان داراى پنج مرحله حيات است: مرحله حيات جنينى، دوران طفوليت، هنگام بلوغ و تكليف، عالم برزخ و حيات در عالم آخرت.

مراحل چهارگانه اوليه حيات، گذرا و مقدمه نيل به حيات جاودانه اخروى است. در همه اين عوالم، انسان در حالت حركت و سفر است. بايد براى عالم آخرت زاد و توشه برداشت؛ اعمال نيك و اعمالى كه به قصد قربت و نزديكى به خداى متعال در دار دنيا اندوخته شده، براى عالم آخرت سودمند است.

اين نوشتار به شرح مناجات الراغبين امام سجاد عليه‏السلام در خصوص توشه آخرت و انديشه آخرت در نگاه مؤمن مى‏پردازد.

كليدواژه‏ها: انسان، مؤمن، توشه، مناجات، مراحل حيات، برزخ قيامت.