سال بيست و چهارم ـ شماره 209 (ويژه علوم تربيتى)
فائزه پيمان پاك / كارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه شهيد بهشتى faeze.peiman@yahoo.com
پريسا پورعلمدارى / كارشناس ارشد مشاوره خانواده دانشگاه شهيد بهشتى ppooralamdari@yahoo.com
شهلا پاكدامن / عضو هيئت علمى گروه روان شناسى دانشگاه شهيد بهشتى shahla.pakdaman@yahoo.com
دريافت: 11/9/93 پذيرش: 29/1/94
چكيده
يكى از بزرگ ترين گناهان در اسلام، ظلم و آزار به كسى است كه هيچ پناهگاهى جز خداوند ندارد. پژوهش حاضر از يك سو، مصاديق، علل و آثار پديده كودك آزارى را بيان كرده و از سوى ديگر، به بررسى نظر اسلام، سيره معصومان عليهم السلام و مراجع عظام در اين مورد پرداخته است. اين مطالعه از نوع كيفى است و از روش تحقيق توصيفى و اسنادى استفاده كرده است. از نظر اسلام، خشونت و آزار، بخصوص در رابطه با مسائل تربيتى و در رابطه با انسان هايى كه خداوند به آنان شخصيت و كرامت عطا فرموده، از جمله كودك، ممنوع است. والدين حق ندارند به هيچ بهانه اى صدمه اى جسمى يا روحى به كودك وارد كنند. نكته بسيار جالب توجه اين است كه اين حمايت ها از حقوق كودكان در قرآن و سيره اهل بيت عليهم السلام زمانى مطرح شده كه هيچ نهاد، سازمان يا كنوانسيون بين المللى براى دفاع از حقوق كودكان وجود نداشته است. اسلام با در نظر گرفتن همه نيازهاى كودكان و دفاع از آن، زمينه را براى رشد و پيشرفت آنان در همه جنبه ها فراهم آورده است. ازاين رو، براى جلوگيرى از پديده كودك آزارى كه متأسفانه امروزه در جوامع جهانى گسترش يافته، استفاده از تعاليم دينى و نظر كارشناسان مذهبى در زمينه نحوه رفتار با فرزندان و چگونگى تعليم و تربيت آنان ضرورى به نظر مى رسد.
كليدواژه ها: اسلام، پيشوايان دينى، كودك آزارى، خشونت، كودكان.
