سيره سياسى اهل بيت(عليهم السلام)

حسين عبدالمحمّدى

مقدّمه

تشكيل حكومت و به عهده گرفتن اداره امور جامعه از مواردى است كه نه تنها در هدايت انسان ها ـ كه هدف وحى و تشريع الهى است ¹ نقش تعيين كننده دارد، بلكه در جهتِ زنده ماندن احكام و آيات الهى و نجات آن ها از انزوا، اندراس، دفن شدن و محبوس گشتن در كتب و كتابخانه از سهم ويژه اى برخوردار است.

سيره امام على و تساهل و تسامح

حسين عبدالمحمدى

چكيده

تساهل و تلورانس در فرهنگ غرب داراى مبانى و فرايند تاريخى خاصى است كه با آنچه در فرهنگ اسلامى تحت اين عنوان مطرح شده تفاوت ماهوى دارد. در مكاتب گوناگون سخن از تساهل و عدم تساهل مطلق نيست. در هيچ مكتبى سازش و تحمّل رفتار مخالف و يا نابردبارى در برابر آن به طور مطلق تجويز نشده است بلكه بحث از تساهل و عدم تساهل نسبى است. بنابراين مهم تبيين موارد تساهل و عدم تساهل در مكاتب مختلف است. از آن جا كه سيره على(عليه السلام) تجسّم عينى اسلام است، براى راه يابى به موارد تساهل و عدم تساهل در مكتب اسلام مى توان سيره آن حضرت(عليه السلام)را مورد توجه قرار داد.

نبشتار حاضر با اين هدف به سيره على(عليه السلام) نگريسته و اجمالاً روشن كرده است كه امام على(عليه السلام)با تمام وجود به اصول اساسى دين پاى بند بود و مداهنه و سازش درباره آن ها را روا نمى دانستند و در برابر ناقضان حدود الهى، تهديدكنندگان عدالت اجتماعى و توطئه گران براندازى نظام دينى سخت نامتساهل بودند. در عين حال، در مورد حقوق شخصى و مناظرات علمى بسيار با سعه صدر و متساهل بودند. در اين خصوص، نمونه هايى از سيره آن بزرگوار ارائه شده است.