آموزه معصوميت در كليساى كاتوليك
(بررسى پيشينه)
مرتضى صانعى
(دانش آموخته حوزه علميه قم; كارشناس ارشد دين شناسى)
چكيده
تاريخ كليساى كاتوليك گوياى اين مطلب است كه آموزه «معصوميت» يك مسئله حادث است و به پس از دوره حواريان برمى گردد. در هيچ جايى از كتاب مقدّس و مكتوبات ديگر دوره اوليه مسيحيت، اين آموزه به صورت يك اصطلاح بيان نشده است و در هيچ سند مكتوبى نمى توان آن را يافت، بلكه با مطالعه اسناد كليسا مشاهده مى شود كه اين آموزه از جمله تصميمات و اختيارات پاپ در كليسا بوده است و پاپ ها يكى پس از ديگرى در مطرح كردن آن دخالت مى كنند. وقتى موضوع تفوّق و اقتدار پاپ ارائه مى گردد، نمى توان انگيزه اى مهم تر از وارد كردن آموزه «معصوميت پاپ» در الهيّات مسيحيت پيدا كرد، تا آنجا كه پاپ پيوس نهم شوراى واتيكانى اول را تشكيل داد و اين آموزه را قانونى كرد. از اين رو، بايد گفت: آموزه «معصوميت»، كه يكى از مهم ترين مصاديق آن «معصوميت پاپ» است، نقشى حياتى در كليسا دارد و تقويت و تضعيف آن مى تواند در بسيارى از تصميمات كليسا دخيل باشد. بر اين اساس، در اين مقاله كوشيده ايم با مراجعه به اسناد و مدارك اصلى كليسايى، آن را تبيين، و ديدگاه هاى موافق و مخالف با آن را ذكر كنيم.
كليدواژه ها: كليساى كاتوليك، معصوميت، شوراى واتيكانى اول، پاپ، تفوّق، اقتدار پاپ.
