فمينيسم
و نوع نگاه به خانواده
اسماعيل چراغي كوتياني
(دانش آموخته حوزه علميه و كارشناس ارشد جامعه شناسي)
چكيده
فمينيسم در آغاز، به صورت يك اعتراض محدود مطرح گرديد، اما در ادامه، به يك اعتراض و در نهايت، به يك جنبش در حوزه زنان مبدّل شد. اين جريان خود فاقد يك دستگاه فكري مستقل بود. از اين رو، براي استمرار خود، به دامن انديشه هاي نوين ديگر درآويخت و به مدد آن انديشه ها يك رويكرد جنسيتي براي تغيير وضعيت زنان به وجود آورد.
هدف محوري فمينيسم دفاع از حقوق زنان در دو عرصه عمومي (اجتماع) و خصوصي (خانواده) بود. از نگاه آنها، خانواده يكي از حوزه هايي است كه موجب استمرار ستم بر زنان مي شود. از اين رو، محو كلي نهاد «خانواده» و يا تعديل آن و بهبود وضعيت زنان را در آن دنبال مي كنند.
اين نوشتار، نگاهي دارد به جايگاه خانواده در نگرش فمينيستي، و با تبيين اصول و مباني آن، بن مايه انديشه فمينيستي را در رويكرد به خانواده، آشكار مي سازد. اومانيسم، سكولاريسم، اصالت فرد، اصالت تجربه، نسبيّت گرايي، ليبراليسم، برابري و عمل گرايي، و بي توجهي به نهاد خانواده، از جمله اصول فمينيسم به شمار مي روند.
كليدواژه ها: فمينيسم، سكولاريسم، اومانيسم، تجربه گرايي، نسبيت گرايي، فردگرايي، ليبراليسم، عمل گرايي.
