سال بيست و سوم ـ شماره 199 (ويژه جامعه شناسى)
عباسعلى مشكانى سبزوارى : كارشناس ارشد فلسفه دين دانشگاه باقرالعلوم عليهالسلام. meshkani.a@gmail.com
غلامعلى اسماعيلى كريزى : عضو هيئت علمى دانشگاه آزاد اسلامى دامغان.
عبداللّه سركارى : دانش آموخته مؤسسه امام رضا عليه السلام.
چكيده
اين مقاله درصدد است با استفاده از روش مطالعه كتابخانهاى و تحليلى، به تبيين مناسبات فقه و عدالت در پارادايم هاى مختلف فقهى بپردازد. توجه به عدالت در دورههاى مختلف فقهى، متفاوت است. در فقه سنتى عدالت غالبا به مثابه صفت فرد مورد توجه است، اما در فقه حكومتى، عدالت به مثابه معيار و ملاكى براى سنجش صحت و سقم كليه احكام مورد استفاده مى باشد. فقه حكومتى با رويكرد عدالت، توليد و پس از اجرايى شدن، زمينه بسط عدالت در جامعه را فراهم مى آورد. انقلاب اسلامى نيز كه با محوريت فقه شيعى، ايجاد و استقرار يافته و هماينك در مرحله توسعه به سر مى برد، در هر كدام از اين مراحل سهگانه، با استفاده از نرمافزار اختصاصى آن، به ترتيب عدالت در مقياس اقلّى، متوسط و اكثرى را مورد اهتمام خود قرار داده است. در مرحله توسعه، انقلاب اسلامى براى بسط عدالت اكثرى، نيازمند فقه حكومتى مى باشد.
كليدواژه ها: فقه حكومتى، عدالت، انقلاب اسلامى، عدالت اقلّى، عدالت متوسط، عدالت اكثرى.
