اهل سنت

سال بيست و چهارم ـ شماره 217 (ويژه كلام)

حمزه على بهرامى / استاديار و عضو هيئت علمى دانشگاه اصفهان                    bahrame1918@gmail.com

على تقوى / استاديار و عضو هيئت علمى دانشگاه اصفهان                 a.taghavi@ahl.ui.ac.ir

دريافت: 25/11/93               پذيرش: 2/6/94

چكيده

«تبرك» به مقامات و مشاهد شريفه، همچنين تبرك به آثار و قبور انبيا و اوليا يكى از مسائل مهم توحيد عملى است. كليت و اصل تبرك محل اجماع و توافق مسلمانان است. اصل تبرك تاكنون از سوى كسى انكار نشده است، اما با ظهور فرقه اى سلفى ـ تكفيرى به نام «وهابيان»، به تبعيت از افكار ابن تيميه، شاهد انكار رفتار مسلمانان، به ويژه شيعيان، در تبرك به مشاهد شريفه و مقابر انبيا هستيم. نتيجه عملى ديدگاه وهابيان تكفير مسلمانان و درنتيجه، تخريب مشاهد و مقابر ائمه و اولياست. سؤالى كه مطرح مى شود اين است كه آيا ديدگاه وهابيان مستند شرعى دارد؟ اين تحقيق با هدف بررسى عقيده وهابيان و ارزيابى آن با قرآن، سنت و سيره صحابه با روشى تطبيقى ـ تحليلى شكل گرفته است. در اين بررسى مشخص شده كه تبرك مبناى قرآنى و روايى دارد. صحابه پيامبر هم علاوه بر اينكه در حيات آن حضرت به آثار ايشان تبرك مى جستند و پيامبر هم اين رفتار آنها را تأييد مى كردند، همچنين پس از رحلت پيامبر، به آثار ايشان متبرك مى شدند. اين تحقيق نشان مى دهد كه اولاً، مبناى ديدگاه وهابيان و ابن تيميه برداشت نادرست از منابع است. ثانيا، فتاواى آنها در مقابل قرآن و سنت و سيره صحابه و بزرگان چهار مذهب اهل سنت قرار دارد.

كليدواژه ها: تبرك، اهل سنت، وهابيون، ابن تيميه، قرآن، سنت، سيره صحابه.