سال بيست و چهارم ـ شماره 215 (ويژه تعليم و تربيت ارزش ها)
مهدى كريم خانى / دانشجوى دكترى فقه تربيتى جامعه المصطفى العالميه karimkhani.m@chmail.com
محمدجواد زارعان / استاديار جامعه المصطفى العالميه mjzarean@gmail.com
دريافت: 4/9/93 پذيرش: 21/6/94
چكيده
شيوه قصه گويى را مى توان يكى از رايج ترين شيوه هاى قرآن كريم دانست. كثرت كاربرد اين شيوه، ناشى از ويژگى هايى همچون ملموس بودن، القاى غيرمستقيم ارزش ها و نيز ايجاد ارتباط عميق اين شيوه با مخاطب مى باشد كه باعث افزايش ميزان تأثير اين شيوه در مخاطب مى شود. قصه هاى قرآن داراى ويژگى ها و اهداف مشخصى هستند كه در پژوهش حاضر مورد بررسى قرار گرفته است. از محورهاى مهمى كه در قصص قرآنى مورد توجه قرار گرفته، بينش بخشى به ارزش هاست. اين نوشتار درصدد بررسى «چگونگى بهره گيرى قرآن از اين شيوه، در جهت بينش دهى به ارزش ها» مى باشد؛ يعنى قرآن براى ايجاد آگاهى روشن نسبت به مطلوبيت امرى و جلب توجه افراد نسبت به ارزشمندى آن، چگونه از قصه بهره برده است؟
مقاله حاضر با شيوه توصيفى ـ تحليلى، نحوه بيان و طرح ارزش ها در قصه هاى قرآن را مورد مطالعه قرار مى دهد تا از اين رهگذر، بتواند به تقسيم بندى جديدى در زمينه سبك هاى بينش دهى قرآن به ارزش ها از طريق شيوه قصه گويى، دست يابد.
كليدواژه ها: قصه گويى، بينش دهى، ارزش، قرآن، شيوه، سبك.
Marifat____________________________________________________________ Vol. 24, No 8, Aban 1394
