سال بيست و چهارم ـ شماره 216 (ويژه كلام)
محمدجواد طالبى چارى / استاديار گروه معارف اسلامى دانشگاه پيام نور Mj.talebi1349@yahoo.com
دريافت: 23/5/93 پذيرش: 29/11/93
چكيده
مسئله امامت و شبهات مربوط به آن، اختصاص به زمان، مكان و فرقه خاص ندارد، و به لحاظ ارتباط و نقش اين موضوع با اعتقادات مسلمانان، شبهات و مباحث جديدى مطرح مى شود كه لازم و ضرورى است محققان در همه ادوار به آن بپردازند. اهداف اين تحقيق، تبيين مفهوم امامت به معناى شيعى، با توجه به مفاد و شأن نزول آيه انذار، براى شناخت ميزان انطباق ديدگاه شيعه در اين مسئله، با قرآن كريم بوده است. پاسخ به شبهات مربوط به امامت، عمدتا در بعد معناشناسى مفهوم كلمه ولى بوده، كه تبيين آن براساس كتب تفسيرى و تاريخى فريقين، از ديگر اهداف مهم پژوهش بوده است.
به نظر مى رسد، سرآغاز امامت شيعى، همان آغازين روزهاى دعوت علنى و واقعه «دعوه العشيره» بوده است. همچنين حادثه غدير در جهت اتمام حجت نهايى بر مسلمانان بوده و هيچ گونه تحليلى غير از معناى شيعى امامت، از حديث غدير داراى وجاهت علمى نخواهد بود.
كليدواژه ها: امامت شيعى، آيه انذار، مطلع امامت، دعوه العشيره.
