ماهنامه علمى ـ ترويجى در زمينه علوم انسانى مرداد 1395
محمدعلى يوسفى زاده / دانش پژوه دكترى تاريخ تشيع مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره
yosefi.zade@yahoo.com
حامد منتظرى مقدم / استاديار گروه تاريخ مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره montazeri@qabas.net
دريافت: 29/2/94 پذيرش: 26/10/94
چكيده
اين مقاله ديدگاه هاى على شريعتى درباره شيعه را موضوع بررسى خود قرار داده، كار خود را بر دو كتاب «شيعه» و «تشيع علوى و تشيع صفوى» او متمركز كرده است. شريعتى با توجه به ديدگاه جامعه شناختى خود كوشيده دين را بر اساس ديد دنيايى تفسير كند. بدين روى، نوع معانى او از «شفاعت» و «عدل» و مانند اينها غير از معانى ارائه شده در روايات است. وى در بين ائمه اطهار عليهم السلام و اصحاب ايشان، بيشتر بر امامانى كه قيام كردند نظر دارد و از بين اصحاب ايشان، بيشتر درباره ابوذر صحبت مى كند و از اصحاب ديگر ايشان نامى به ميان نمى آورد. گاهى هم بدون دليل، مطالبى را بيان كرده است، بدون اينكه روايت يا آيه اى درباره اش ذكر كند. مقاله حاضر با روش تحليلى ـ توصيفى اين مطالب را تبيين كرده است.
كليدواژه ها: شريعتى، شيعه، دنياگروى، عدل.
