سال بيست و سوم ـ شماره 202- مهر 1393
عبدالرضا ضرابى : استاديار مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدسسره. zarabi@qabas.net
دريافت: 25/3/93 پذيرش: 22/5/93
چكيده
در «الميزان» مفاهيم متعددى وجود دارد كه مىتوانند نزديك با مبانى، اصول، اهداف، روشها و مراحل تعليم و تربيت باشند. اين مقاله به دنبال استنباط مفاهيمى از تفسير الميزان است كه با مبانى تعليم و تربيت در ارتباط است؛ به ويژه آن دسته از مبانى كه بهعنوان مبانى هستىشناختى تربيت و به طور خاص، «سنت هاى تربيتساز» شناخته مىشوند. به طوركلى، سنتهاى الهى را مىتوان به دو قسم منقسم كرد: سنتهاى اخروى و سنتهاى دنيوى؛ دسته اول، سنتهايى هستند كه به زندگانى آنجهانى و مسئله پاداش و كيفر اخروى مربوط است و دسته دوم، به رفتارهاى اجتماعى انسان و نتايج اينجهانى آن مى پردازد. منظور از سنتهاى تربيتساز در اينجا، دسته دوم از اين سنتها، يعنى سنتهايى است كه به رفتارهاى اجتماعى انسان و نتايج اينجهانى آن مربوط مىشود. از مهمترين سنتهاى تربيتساز، مى توان به سنت امتحان و ابتلاء، سنت ارسال رسل، سنت هدايت، سنت استدراج، سنت املاء و امهال، سنت قطعى پيروزى حق بر باطل (كه هدف خداوند متعال در قرآن كريم از طرح آنها به مناسبتهاى مختلف، تربيت انسانها و ارائه طريق سلوك به سوى سعادت و كمال بوده)، اشاره كرد.
كليدواژهها: سنت، تربيت، سنت هاى تربيت ساز.
