سال بيست و سوم ـ شماره 202- مهر 1393
مهديهسادات مستقيمى : استاديار دانشگاه قم.
معظمه شجاعالدينى : كارشناس ارشد فلسفه و كلام اسلامى دانشگاه قم.
زهره برقعى : استاديار دانشگاه قم. z.borghei@yahoo.com
ادريافت: 20/12/92 پذيرش: 19/5/93
چكيده
اين مقاله از چشمانداز فلسفه دين و الهيات كلامى با روش توصيفى ـ تحليلى وارد قلمرو مباحث كاركردهاى دين گرديده و به بررسى نظريه علّامه طباطبائى پيرامون تأثير بعد عبادى دين در سعادت دنيوى انسان پرداخته است. در ابتدا با تبيين كارپايههاى مفهومى و ارائه تعاريف علّامه طباطبائى از معناى «دين»، «سعادت» و «عبادت»، ديدگاه علّامه در اين زمينه تبيين گرديده و به رد نظريات رقيب مبادرت شده است. يكى از اين نظريات رقيب، اصل تأثير دين در سعادت دنيوى را انكار مى نمايد و ديگرى هرچند منكر تأثير دين در سعادت دنيوى نيست، ولى اين تأثير را مربوط به بعد عبادى نمىداند. آنگاه در اين مقاله وجوه مستقيم و غيرمستقيم كاركرد بعد عبادى دين در سعادت دنيا بيان شده است. تأثير عبادات در خوشبختى دنيايى از طريق تأثير در ارتقاى فردى و اجتماعى، دستيابى به حاجات دنيوى در اثر استجابت دعا، ايجاد بداء، تبديل نقمتهاى دنيوى به نعمتها، ايجاد احساس رضايتمندى و بهره مندى از لذات ويژه و تأثير مثبت دين در زندگى اجتماعى از زمره اين كاركردهاست.
كليدواژه ها: دين، سعادت، عبادت، دنيوى، آرامش و لذت، كاركرد، بداء.
