سال بيست و چهارم ـ شماره 209 (ويژه علوم تربيتى)
مهديه كشانى / دانشجوى دكترى فلسفه تعليم و تربيت اسلامى دانشگاه كرمان mahdiyehkeshani@yahoo.com
سيدحميدرضا علوى / استاد دانشگاه شهيد باهنر كرمان hralavi@uk.ac.ir
دريافت: 20/5/93 پذيرش: 13/12/93
چكيده
ازجمله چالش هاى پيش روى تربيت دينى و اخلاقى، عدم تأثيرگذارى روش هاى تربيتى مورداستفاده مربيان اين حوزه ها مى باشد. ازاين رو، بروندادهاى آن، بعضا متصف به آموخته هاى خود نيستند و يا پس از مدتى، در مسيرى خلاف ارزش هاى دينى و اخلاقى، جهت گيرى مى كنند. مقاله حاضر مى كوشد با ترسيم عالَم انسان دينى براى معلمان، ضرورت ارزشى چنين عالَمى را در جهت تأثيرگذارى تعاليم دينى و اخلاقى تبيين نمايد. روش اين پژوهش، كيفى بوده و با رويكرد تحليلى ـ استنباطى، انجام گرفته است. نتايج نشان مى دهد مربى عالَم دار از دو جهت بر روى متربيان خود تأثير مى گذارد. جهت اول و اصلى، جذبه روحى است كه در متربيان به منظور عالَم دار شدن ايجاد مى كند و جهات فرعى، تأثيرگذارى هر مقام مربى در روح و جان متربى است. از اين جهت، مربيان تربيت دينى و اخلاقى بايد به جاى استفاده از رويكردهاى مادى، ابزارى و قهرى به رويكردهاى وجودى، درونى و اشراقى روى آورند كه ورود به عالَم انسان دينى، زيربنايى ترين آنهاست.
كليدواژه ها: عالم، انسان، دينى، اخلاقى، تربيت.