عصمت پيامبران در منظومه فكرى علّامه طباطبائى*

سال بيست و چهارم ـ شماره 211 (ويژه دين شناسى)

محمدحسين فارياب / استاديار مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى قدس سره.     m.faryab@gmail.com

دريافت: 19/7/93               پذيرش: 29/1/94

چكيده

مسئله عصمت پيامبران از جمله مقولاتى است كه همواره مورد بحث ميان دانشمندان مسلمان و غيرمسلمان با گرايش هاى مختلف عرفانى، فلسفى، حديثى و كلامى بوده است. اين مسئله در دوران معاصر نيز با جدّيت فراوان بررسى شده است. علّامه طباطبائى به تفصيل به بررسى اين مسئله پرداخته است. در اين نوشتار، به دنبال بررسى مسئله عصمت پيامبران از ديدگاه اين مفسر گران مايه هستيم. بر اساس مهم ترين يافته هاى اين تحقيق، علّامه طباطبائى منشأ عصمت را علم قطعى و دايمى به قبح گناه و ترك واجب دانسته است. افزون بر آن، او معتقد به عصمت مطلق پيامبران نيست. براى نمونه، او عصمت پيامبران از اشتباه در امورى كه ارتباطى به دريافت و ابلاغ وحى و نيز انجام تكاليف شرعى ندارد برنمى تابد؛ در سوى مقابل، با قاطعيت بر عصمت پيامبران در دريافت و ابلاغ وحى و نيز عصمت از گناهان تأكيد دارد.

كليدواژه ها: عصمت از گناه، عصمت از اشتباه، پيامبران، علّامه طباطبائى، منشأ عصمت.