سخن آغازین

«اتحاد ملّی و انسجام اسلامی» نامی است که مقام معظّم رهبری برای سال 1386 برگزیدند. این نامگذاری در نهایت، درایت و آگاهی از وضعیت موجود شکل گرفته است. حقیقت آن است که بسیاری از مشکلات فراروی نظام جمهوری اسلامی به فقدان همین امر بازگشت دارد. حال چنانچه این تدبیر مقام معظّم رهبری مورد توجه قرار گیرد و زمینه اتحاد میان مسلمانان و نیز انسجام میان مردم و مسئولان افزایش یابد، برخی از مشکلات کنونی نظام جمهوری اسلامی در عرصه داخلی و خارجی مرتفع خواهد گردید و تهدیدات فراروی نظام جمهوری اسلامی جای خود را به فرصتهایی خواهند داد که هم برای جمهوری اسلامی ایران و هم برای کشورهای اسلامی حایز اهمیت خواهند بود و در نتیجه، منشأ بسیاری از کشمکشهای سیاسی بیهوده داخلی و درگیریهای منطقه ای، به ویژه درگیریهای فرقهای، از میان خواهد رفت.

تردید نباید کرد که بیگانگان همواره در تلاش بودهاند تا با افزایش دامنه اختلافات در میان کشورهای اسلامی، به فرصتی برای تثبیت موقعیت خود در منطقه دست یابند. یکی از حربههای کهنه آنان، دامن زدن به اختلافات فرقهای میان گروههای مذهبی است. اختلافات میان مسلمانان به اختلاف میان شیعه و سنّی ختم نمیشود، بلکه استعمار کهن و استعمار فرانو همواره به دنبال ایجاد درگیری و اختلاف میان فرقههای مختلف اهلتسنّن نیز بوده و در این زمینه، به موفقیتهایی نیز دست یافته است. این امر باید مسلمانان را به خود آوَرَد تا برای این معضل چاره ای بیندیشند. اختلاف میان گروههای مذهبی امری طبیعی است که همواره وجود داشته، اما وجود این اختلافات، به تنهایی نمیتواند منشأ نزاع و درگیری میان آنها شود; چراکه در طول تاریخ، بسیاری از حامیان این مذاهب در کنار یکدیگر زیسته و زندگی مسالمتآمیزی داشتهاند. آنچه گاهی موجب درگیری و نزاع شده ناشی از دخالت دسیسهگرانِ بیگانه بوده که به انحای گوناگون در لایههای سیاسی و فرهنگی کشورهای اسلامی نفوذ کرده اند و هر از گاهی که منافع آنان اقتضا میکند، به این سیاست شیطانی دیرینه خود پناه آوردهاند. افسوس که نیروهای توانمند و مستعد کشورهای اسلامی برای اداره منطقه و حتی فضای بینالملل، در سایه شوم درگیریهای میان خود مسلمانان به فعلیت نرسیده اند! چنانچه این رویه ادامه یابد، بیم آن می رود که استعمار فرانو تمام کشورهای اسلامی را در سیطره خود درآورد و ظرفیتهای بالای این کشورها را به نفع خود مصادره نماید.

علاوه بر اتحاد میان مسلمانان، ضرورت انسجام در درون نظام جمهوری اسلامی، بیش از پیش احساس میشود. فاصله میان نیروهای خودی، که بیش از هر چیز، ناشی از خواهشهای نفسانی خود افراد است، مستلزم تدبیری است تا این نیروها بار دیگر به خود آیند و موقعیت حسّاس جمهوری اسلامی را دریابند. یکی از ترفندهای به اثبات رسیده دشمنان این نظام آن است که با ایجاد شکاف در میان مردم و نظام و دولت و نیز ایجاد رخنه در میان خود مسئولان نظام، به اهداف خود دست یابند. تزریق کمکهای رسمی و غیررسمی از سوی بیگانگان برای برخی افراد و گروهها و یا حتی احزاب، حاکی از آن است که دشمن نیز پی برده است که تنها از طریق ایجاد اختلاف و شکاف میان نیروهای وفادار به نظام، میتواند راه به جایی ببرد. روشن است که این اختلافات و درگیریها بخشی از توان نیروهای متخصص متعهد را به خود اختصاص خواهد داد و همین امر کافی است تا مسئولان نظام جمهوری اسلامی را در تأمین نیازهای اصلی مردم ناکام گذارد. در نتیجه، فاصله میان مردم و مسئولان افزایش خواهد یافت و نظام مقدس جمهوری اسلامی از این بابت آسیب خواهد دید.

دبیر گروه